Amerika’nın İpi

Rahmetli Özal 1991 yılında Irak’a müdahale edilmesine itiraz eden Genelkurmay Başkanı Necip Torumtay’ı emekliye sevk etmiş, Misak-ı Milli’ye ulaşmanın heyecanıyla (!) “bir koyup üç almanın” hesaplarını yapıyordu. Ona göre bu tarihi bir fırsat idi ve kaçırılmamalıydı. Kerkük ve Musul mutlaka geri alınabilirdi. ABD söz vermişti. Saddam gittiğinde her şey yoluna girecekti. Ancak bunların hiçbirisi gerçekleşmedi. Aradan tam 26 yıl geçti. ABD kurduğu tuzakların sonucunu istediği gibi aldı. Bize ise namlunun şakağımıza dayanması anlamına gelen, 25 Eylül Kuzey Irak bağımsızlık referandumu kaldı. ABD bu süre zarfında tabiri caizse tavşana kaç, tazıya tut diyerek bizimle ve bölge halklarıyla oynadı.

Öyle bir duruma getirildik ki, daha dün devlet protokolü ile karşıladığımız Barzani, yaptığı son açıklamalarla neredeyse bize karşı savaş ilanına varacak derecede ileri laflar etmeye başladı.

Kimse bana felaket tellalı demesin. Yanılmak için dua ediyorum. Ancak referandum gerçekleşir ve sonuçta bağımsızlık kararı çıktığı söylenirse, herkes bilmeli ki, bu durum bizim için ‘dönülmez akşamın ufku’ dur. Suriye’deki gelişmeleri de dikkatlice incelediğimizde bu referandumun öylesine alınan bir self-determinasyon kararı olmadığını rahatlıkla görürüz.

Bölgede Bağdat ile sorunlu, Türkiye ve İran’ın karşı olduğu bir devlet nereden nefes alabilecek? Suriye’de yaşananlar, Irak’ın kuzeyindekilerden bağımsız olabilir mi? Rusya tarafından Deyr ez Zor’da üst düzey DAEŞ’lilerin ABD tarafından bölgeden kaçırıldığına dair açıklama, DAEŞ’in ne amaçla araziye sürüldüğünü göstermiyor mu?

ABD-PYD ilişkisi de bu doğrultuda kurgulanan bir işbirliği değil mi?

Bu arada Rusya ve İranlı üst düzey askeri yetkililerin ülkemize yaptıkları ziyaretler sorunun çözümü açısından önemli ve umut verici idi. Ancak İran’ın olası referandum ile ilgili kanaatini az-çok biliyoruz ama Rusya’nın tutumu ise kafa karıştırıyor. Lavrov’un “Bizim Arap ve Kürtlerle tarihi ve çok iyi ilişkilerimiz var. Bu ilişkinin tarihi