Akıntıya Karşı Düğün

Yarım asır önce Anadolu’nun her beldesinde ufak tefek farklar ile bir düğün geleneği bulunuyordu. Tarım toplumunun biçim verdiği bir görenek. Süreç özetle şöyle cereyan eder: Görücü usulü ile kız beğenilir. Kız tarafı damadı ve ailesini araştırır, beğenirse söz kesmek için iki aile biraraya gelir, aynı zamanda nişan günü tesbit edilir; takılar konusunda anlaşmaya varılır. Nişandan önce kız tarafından oğlan evine baklavalar gönderilir (buna Şekerbaşı diyorlar). Çarşıya çıkılır alınacaklar alınır, nişan kız evinde yapılır, bal şerbeti ve çerez dağıtılır. Düğüne on beş gün kala çarşıya çıkılır “iki başın harcı” (yani tüm gerekli şeyler) oğlan evi tarafından alınır. Düğüne bir hafta kala oğlan evinden kız evine “tohum davarı” (çeyiz sandığı, yatak-yorgan hamam takımı vb.) gönderilir. Çeyiz kız evinin duvarlarına asılır, misafirler hediyelerle gelip evi ziyaret ederler. Kız ve oğlan için ayrı ayrı “hamam” merasimi düzenlenir. Düğünden bir gün önce kadınlara evde, erkeklere bahçede “Kına gecesi” düzenlenir, yüzük takılır.