Suskun İslami Tecrübe

Bazı konular var ki, onları zaman zaman değil, sık sık gündeme taşımak ve mümkünse sarsıcı bir tartışmaya dönüştürmek gerekiyor. İşte sağcılık ve sağcılaşma bunlar arasında özel bir yere sahip.

Türkiye’de İslami tecrübenin, kabaca ‘sağcı’ diye adlandırdığımız zihin dünyasıyla karşılaşması, zaman zaman ondan beslenmesi ya da etkisinde kalması; hemen bugün farkında olmasak ve hissetmesek bile, yakın geleceğin en önemli sorunlarını oluşturmaya aday ne yazık ki.

‘Kitabı sağından verilmek’le ‘sağcı’lık arasında irtibat kuran zihnin dünyasını çoktan aştığımızı ve topraklarımızdaki İslami tecrübenin farklı ve bağımsız bir çizgi izlediğini söylemek elbette kulağa hoş gelebilir. Nitekim belli alanlara baktığımızda sahici ve dinamik bir düşünce birikiminin oluştuğunu, pratiğe dair parlak örnekler az olsa da bunun umut verici olduğunu düşünenlerin sayısı hiç te az değil.

Peki neden bu tecrübeye rağmen, üstelik ‘sağcı’ zihniyetin ortaya çıkardığı sorunlardan belki de en fazla rahatsız olduğumuz bir dönemde, her alanda böyle tuhaf bir geriye gidiş yaşanıyor? Sözgelimi, paralel yapı diye adlandırdığımız örgütün, kelimenin tam anlamıyla böyle bir sağcı zihin dünyasının ürünü olduğunu niye unutuyoruz? Önce Komünizmle Mücadele Dernekleri ve Soğuk Savaş’ın kodları, ardından tek kutuplu dünya konforunda desteklenen karanlık hesaplar değil midir bu yapıları başımıza musallat eden? Hoş, bu yapılara sonsuz kredi açıp yanıbaşımızda büyütmek de bir başka ‘sağcı’ alışkanlığı olsa gerek. Onun bedelini ödüyoruz şimdilerde.