Aş bunları aş!

Şair, maddi ve manevi ilerlemeyi bir cümleye sığdırıp anlatırken; “Ben babamdan ileri doğacak çocuğumdan geriyim” demişti.

Şairi dinlemeli.

Kim ilerledi?

Kim geri kaldı?

Dönüp bakmalı!

★★★

Çıplak gözle bakınca: Bugün İşçi olup emeği ile geçininler babalarını geçme umudunu yitirdiler. Bugünkü işçilerin, işçi olan babaları kentin işçi semtlerinde bir ev alacak parayı biriktirebiliyorlardı. Onların çocukları bugünün işçileri ise ücretlerinden artırıp bir ev alabilmenin hayalini bile kuramıyor.

★★★

Memurlar da babalarının çok gerisinde kaldılar. Bugünün memurlarının babaları, maaşları ile kentin orta tabakasının yaşadığı semtte 100 metrekarelik daire alabiliyordu. Bugün memur ailesi (söz gelimi öğretmen) karı-koca çalışsalar bile bir daire alabilmenin çok uzağındalar.