Bana az izin!

1922’de Stalin sağdı ve demir yumruktu. Sözünün üstüne kimse söz söyleyemezdi. 1922’de Dağlık Karabağ’ı Azerbaycan’a verdi, “Azeriler ile Ermeniler, 1980 yılına kadar barış içinde” yaşadılar. 1980 sonunda Sovyetler Birliği dağıldı. Azerbaycan bağımsız oldu. Ermenistan da bağımsızlığına kavuştu. Dağlık Karabağ’da “Ermeni ağırlıklı referandum” yapılıp Azerbaycan toprak kaybına uğratıldı.
Savaş patladı.
6 yıl sürdü.
Ruslar sinsi strateji kurdular.
Karabağ’ın ovası ile yaylası arasında
nüfus kaydırması yaptılar.
Ermenileri ovadan aldılar.
Hakim araziye yerleştirdiler.
“Hakim arazi” Ermenilerin oldu ve Azeriler “mahkum arazide” kaldı. Azeri toprakları işgal edildi. 1994-2016 yılları arasında Azerbaycan ordusu yılda 100-150 subay ve askeri şehit verir oldu. Azerbaycan şehit sayısı 20 yılda 2.000’i geçti. Ermeniler, “hakim arazi mukayeseli üstünlüğünü” kullanıyorlardı. Azeri ordusu, cumartesi günü gece yarısından sonra “bu Rus yapımı eşitsizliği” bozdu. Askeri stratejiden anlayanlar bunun büyük bir
zafer sayılması gerektiğini söylüyorlar. Azerbaycan ordusu 400 kilometre uzunluğundaki tüm cephede 15 kilometre ilerledi, “hakim araziyi“ ele geçirdi.
Şimdi “mahkum arazide” Ermeniler kaldı. Azeri ordusu devam edecek. Her seferde 15 kilometre ilerleyecek ve 7 reyondan oluşan Dağlık Karabağ’ın Ermeni işgali altındaki yüzde 25 Azerbaycan toprağını geri alacaklar. Ermeniler, Azerbaycan ordusu ile savaşamaz. Ruslar da eskisi gibi Ermenistan’ın arkasında durup işgali savunamaz.
Sonu barış olur.
Dilerim!
Kafkasya’ya adil bir barış gelir.
Dilerim!
Ortadoğu’ya da barış gelir.
Dilerim!
Türkiye yalnızlıktan kurtulur.
Dilerim!
Türkiye’nin dört yanındaki tüm komşuları ile “dostluk- kardeşlik
çemberi” kurulur.