Başkanlık işi çamur!

Başkanlık arzusu tam cıvımışken yeniden gündeme sokuldu. Yeniden yazayım: Dünya tarihi, Amerikan tipi, Alman tipi, İtalyan tipi, Meksika tipi, İran tipi çok başkan gördü. Başkanın psikolojisi, hep öne geçti. Her başkanın ruh hali, başında bulunduğu ülkenin insanından önemli sayıldı. Adolf Hitler! Kanlı başkandı. Savaşlar başlattı. 40 milyon insan öldü. Führer, rehber demek. Yol gösterici. Yani imam. Hitler'in katıldığı törenlerde kendinden önce konuşma yapacaklar “görülmüştür metinlerini” okurlardı. Meclis Başkanı'nın, Başbakan'ın, Danıştay Başkanı'nın, Yargıtay Başkanı'nın, Anayasa Mahkemesi Başkanı'nın, Avukatlar örgütü başkanının, üniversite rektörünün, belediye başkanının, milletvekilinin yapacağı konuşmalar önceden başkan Hitler'in danışmalarına gönderilir, “Evet şu cümleler Führer'in hoşuna gider…” diye onaylanır ve “Şu cümleler Adolf'u kızdırır” diye metinden ayıklanırdı. Ayıklanmış konuşmalar yapılır. Hitler'in psikolojisi gözetilirdi. Hitler sevinirdi. O da yandaşlarını sevindirirdi. Şu ülke, bu ülke. Şu tip, bu tip. Hiç fark etmez. Başkan hep alkış ister. Yandaş hep alkış verir. * * * Sürekli itaat. Devamlı sadakat. Kesintisiz biat Eksiksiz uyum. İşte tarih yazıyor: “İran tipi başkanlık” modelinin başkanı İmam Humeyni de; kendinden önceki İran Şahı'nı destekleyenleri; “yeterli riayet, kesintisiz sadakat, devamlı itaat, sınırsız boyun eğme,