Bir lokma adalet!

Ben 24 saat ve onu izleyen her günün 24 saati ağzıma tek lokma yemek koymayacağım.  Yemeyerek canımı kendi elimle sonlandıracağım.  Sebebim siz olacaksınız. İktidarınızı, karar alıcılarınızı, beni haksız yere, yok yere, delilsiz, kanıtsız işimden atıp açlığa mahkum edişinizi  “canım pahasına” protesto edeceğim.
Sizde adalet yok.
Adalet istiyorum.
Sizde ahlak yok.
Ahlak istiyorum.
Sizde dürüstlük yok.
Dürüstlük istiyorum.
Sizde merhamet yok.
Merhamet istiyorum.
Sizde hoşgörü yok.
Hoşgörü istiyorum.
Sizde hukuk yok.
Bir lokma hukuk istiyorum.
İki eğitimci biri hanım akademisyen Nuriye Gülmen, diğeri  ilkokulda sınıf öğretmeni  Semih Özakça, “Bizi haksız yere işimizden attınız, işimizi geri istiyoruz” dediler. Ankara'da İnsan Hakları Heykeli önünde açlık grevine başladılar.

* * *

75 günün sonunda (ağızlarına bir lokma koymuyorlar ama serumla beslendikleri için 75 gün dayandılar)  polis geldi, İnsan Hakları Heykeli önünde onların “bir lokmacık adalet” çağrısı yapan “pasif eylemlerini” şiir okuyarak, gitar çalıp şarkı söyleyerek destek veren okuldan arkadaşlarını, anneleri, babaları, sempati duyanları duman etti. Biber gazları, cop darbeleri, sopalar, yumruklar, çene dağıtmalar, diş kırmalar, kol bükmeler.
Evet, evet!