Bugün 23 Nisan! Umut istiyor insan!

Bugün, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin ilk açıldığı gün, 23 Nisan! Umut istiyor insan! Çocuklara armağan olarak sunulmuş dünyada ilk bayram. 98 yıl olmuş.
98 koca yıl.
İlk 30 yılda.
İlk 50 yılda.
İlk 80 yılda.
Hep birlikte, hep bir ağızdan, hep aynı ortak duyguyla “23 Nisan! Neşe doluyor insan!” diyerek sevindik, gönendik, övündük. Cumhuriyetin kuruluş bayramını, “Egemenliğin bir kişiden, bir aileden, halifeden, tek bir adamdan alınıp kayıtsız şartsız tüm millete verilmesinin” bayramı olarak kutladık.
Bugün ikiye bölündük.
Padişahlık dönemini özlermiş gibi yapıp “egemenliği tek adama vermek” isteyenler ile “Meclis’in güçlü kalmasını” isteyenler. * * * 98 yıl!
25 yılı 1 kuşak diye say.
Neredeyse 4 kuşak eder.
4 kuşak sonra ülkenin partileri, 480 gün öne çekilen seçimlerde “Tek Adamı destekleyen” ile “Hukukun üstünlüğünü önceleyen” diye ikiye çatlamış seçim bildirgeleri ile milletten oy isteyecekler.
Bugün 23 Nisan!
Umut bekliyor insan!
Hukukun üstünlüğü çökmüş.
Kuvvetler ayrımı kalkmış.
Güçler tek kişide toplanmış.
Böylesine geri bir yapıyı büyük bir iştah, büyük bir arzu, büyük bir ihtiyaç kabarması diye sunanlar; “Yeni bir Kurtuluş Savaşı” yapmakta olduklarını söylüyorlar. * * * 98 yıl önce.
Kurtuluş Savaşı verilmişti.
Bütün millet bir olmuştuk. “Tek Adamlı” sistemi yani “ulus yok, ümmet var” eskimiş modelini tarihin sayfalarına gömüp, duvarında “Egemenlik Kayıtsız Şartsız Milletindir” yazan “hukukun üstünlüğü- kuvvetler ayrılığı-  dini siyasete alet etmeyen- halkı Allah ile aldatmayan- dış borç bulup yemeyen- gerçekten tam bağımsızlığa sarılan, eşit gelir dağılımını isteyen” yurttaşlar ülkesi olalım diye yola çıkmıştık.
98 yıl sonra.
Bugün getirildiğimiz acı tablo şu: Erken seçimin 24 Haziran’da...