Can kolay çıkar! Huy zor değişir!

Siz de görüyorsunuz.
İktidar sancı yaşıyor!
İçinden hamile kaldı.
Yeni partiler doğuracağı ısrarla yazılıp söyleniyor. Çöküşe ve bitişe gidiyorlar. Bunu önlemek için öz eleştiri yapmaya başladılar. Satır aralarında ve kurdukları cümlelerin kıyısında köşesinde şu tür öz eleştiriyi yapmaya başladıklarını okuyorum:
İtaat esiri olduk.
Tek adama kul olduk.
Bu huyu değiştirelim.
Sadakat esiri olduk.
Bu huyu da değiştirelim.
Lidere aşırı bağlandık.
Ubudiyet esiri olduk.
Bu huyu da değiştirelim.
Tarikkatdaş esiri olduk.
Bu huy da zarar verdi.
Ülkede kör topal bir demokrasi vardı, bu zararlı huylar demokrasiyi de yok ettiği gibi kadrolarımızda “itiraz ve tartışma kültürünü de ortadan kaldırdığı” için içimizden bu yapıyı ranta, zenginliğe, devletten ve belediyelerden beslenen avantacılığa dönüştüren müptezeller çıktı.