Davutoğlu kendini vurdu!

5 ayrı oturumda 35 saat çekip uzattılar. Bir dayanma gücü vardı.
Don lastiğine döndü.
Kopacaktı. Koptu.
CHP samimiydi.
AKP yalancı.
Oyalıyordu.
Tayyip Erdoğan hiçbir zaman demokrat olmadığı ve olamayacağı için umutlar Ahmet Davutoğlu’na bağlanmıştı. Ahmet Davutoğlu, şahsiyetli bir dikleniş yapacak Saray’a “yeter artık” diye başkaldıracaktı.
Demokrat olacaktı.
Halk sandıkta AKP’ye tek başına iktidar vermemişti. Ve Tayyip Erdoğan’a da “başkan olma” vizesi sunmamıştı. Ahmet Davutoğlu, demokrat biri olsaydı “milli iradenin istediği yönde” hareket eder Saray’a başkaldıran bir duruş sergilerdi.
Boşuna beklentiydi.
Söylemesi ayıp.
Ben bu köşede yazdım.
Beslemeler.
Diklenemezler.
Ahmet Davutoğlu’nu parti başkanlığına ve oradan da başbakanlığa getiren besleyici güç Saray’da oturandı.
Saray, koalisyon istemiyordu.
Don lastiği kopacaktı.

* * *

Ahmet Davutoğlu ile Tayyip Erdoğan, “Seçimle gelen seçimle gider” demokratlığına inanan liderler olsalardı koalisyon hükümetinin AKP ile CHP arasında değil AKP ile HDP arasında kurulması gerekirdi.
Oyları yetiyordu.
Düşünceleri birdi.
Barış süreci demişlerdi.
Epey yol almışlardı.