İşsizi işe alın dedi! Metres alıyorlar!

Ah! Bir holding başkanı tanısaydım. Ah! Banka sahibi bana piston çıksaydı. Bir Bakan, bir iktidar milletvekili bir inşaat şirketi patronu torpilim olsaydı.
Üniversite bitirdim,
Mastır yaptım.
Doktoram da var.
İki dil bilmekteyim.
İşsizim.
Çalışma isteğim var.
Torpilim yok.
İş ahlakım var.
Pistonum yok.
Ah ben çok şanssızım!
* * *
Bunlar hayali cümleler değil.
Bütün işsizlerin ortak feryadı.
Biri üniversite, diğeri araştırma şirketi; “genç işsizler, beklentileri, umutları” üzerine araştırma yaptılar. Bilgi Üniversitesi, araştırmasını İstanbul, Ankara, Adana dahil 5 büyük kentte uyguladı. İPSOS Sosyal Araştırmalar Enstitüsü ise 15 şehirde; üniversite mezunu gençler, üniversite son sınıf öğrencileri, işsiz gençlerin anne ve babaları ile yüz yüze konuştu. Bu iki araştırma birbirinden habersiz yapıldı fakat vardıkları sonuç aynı oldu: Diplomalı işsiz gençler, üniversite son sınıf öğrencileri ve onların anneleri ile babalarının yüzde 80.1'i “İş bulmada en geçerli anahtarın bir tanıdığın (torpil) olmasıdır” cevabını verdiler.
İşsizlik alev olmuş.
Türkiye'yi yakıyor.
İşi olanlar işten atılıyor.
Yeniler iş bulamıyor.
Asgari ücretli, asgari ücreti arttığı için işinden atılır oldu. Şubat ayında “işsiz kaldım, bana işsizlik maaşı verin” diye devlete başvuranların sayısı
yüzde 48 arttı.
Ülkenin geldiği nokta:
Ne diploma, ne eğitim.
Bul iktidardan birini.
İşin olsun.