Kızları yakan kafa!

Sıcağı yazın kavurur. Kışı, Kars'ın, Erzurum'un sonbaharı gibidir. Adana'da zemheride (22 Aralık- 1 Şubat arası) kış, kapıdan baktırmaz. Kazma kürek yaktırmaz. Yün çorap, palto, pardösü giymeden bir bakarsın Adana'da mart ayı da bitmiş. Nisanda bir pamuklu mintan gömlek giyer atarsın kendini Seyhan Nehri kıyısına, ilkbahara portakal çiçeği kokularıyla merhaba dersin. Böyle bir kentin kışını bile geçirecek önlemleri alamayan kafa, 11 kız öğrenciyi ve 1 kadın hizmetçiyi diri diri yaktı.
Bir baba!
Çaresiz baba!
Çulsuz baba!
Yoksul baba!
Belli ki, geliri yetmiyor.
Ya da beleşe tamah etti.
Kızını yurda vermiş!
Koşup gelmiş.
“Kızımı yaktılar. Süleymancıların yurduydu burası…” diye çırpınıyor. Tarikatlar yurt yapıyor. Yoksul  babaların çocuklarına eğitim-öğretim fırsatı açıyor. Yoksul babalar ve anneler, kızlarıyla, oğullarıyla, yakın akrabalarıyla, köyleriyle, köylüleriyle tarikatlara minnet duyuyorlar. Seçim zamanı, minnet duyguları oya dönüşüyor. Tarikatla et-tırnak olmuş o kafada siyasi partiyi iktidara taşıyor.
Yazılıp, çizildi.
Arşivlere girdi.
İktidar partisinin 316 milletvekili içinde 89 milletvekili Fetullahçı imiş ve 4 Bakan da gizli, saklı “muhterem hoca efendi”ciymiş. Acaba bugün iktidar partisi milletvekilleri arasında kaç Süleymancı var? MİT biliyordur. Cumhurbaşkanı da biliyordur.
İşte bu kafa.
Kızları yakan kafa.
Tarikatlara, “yurt açsınlar” yoksul, çulsuz, çaresiz ya da beleşçi babaların minnet duygularını kapsınlar ve oya dönüştürsünler diye devlet desteği veren kafa; şerbet şurubu gibi ılık kışı olan Adana'da 3 katlı bir ahşap kız yurdunun “elektrikleri kontak atmadan” ve kız öğrencileri diri diri yakmadan ilkbaharı görecek kadar yaşatamadı.

* * *

Tarikat da istemezdi.
Ama yandı yurt binası.
3 katlı, toplam 200-250 metrekare ahşap bir binanın, toplasan bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda sebepten yanabileceğini tahmin etmek ve bunun önlemini almak çok zor olamaması gerekir.