Naylon trenci!

Şu “Naylon darbeci” başlıklı yazım yüzünden 5 gündür hep kendimi anlattım. Bir gazete yazarı için yazılarında bir kez olsun bile “ben” demek ölümdür. Bağışlayın. Kendimi yazmaya mecbur edildim. Affedin. Kendini savunmayan hiçbir şeyi savunamaz. Şimdi olanı, biteni, ülkeyi, vatandaşı, hayatı yazmaya geri döneyim. Bugün “Naylon trenciye ve naylon trenciliğe gelip nasıl saplandığımızı” yazmaya çalışayım.
Değerli okurlar.
Sayın vatandaşlar.
Hızlı tren yapıyoruz, çağ atlıyoruz, Atatürkçülerin, Kemalistlerin, laiklerin özetle geçmiş iktidarların 70 yılda döşedikleri tren raylarının 15 mislini biz 15 yılda döşeyip “durmak yok yola devam” gidiyoruz dediler.
İnandınız.
Sevindiniz.
Alkışladınız.
Oy verdiniz.
Trenlere bilet alırken oradaki memura sormanız gerekirdi:
1- Bineceğim trenin sinyalizasyon sistemi var mı?
2- Bineceğim trenin üzerinde yürüdüğü rayların altındaki toprağı yağmur suyu erozyona uğratmış olabilir, kontrol edildi mi?
3- Ray güvencesi var mı?
4- Saatte 120-180 kilometre hıza çıkabilen “hızlandırılmış trenleri” bize “hızlı tren” diye yutturuyorsunuz, eyvallah, ancak saatte 50-80 kilometre hızla gidebilecek trenlere uygun olarak yapılmış eski raylar üzerinde 120-180 kilometre hız yapan “hızlandırılmış trenlerin” gelip Pamukova’da raydan çıkacağını ve tren yolculuğunun Kütahya’da, Kocaeli’de, Çorlu’da ve Ankara’da  “cinayete dönüşeceğini” hesapladınız mı?
5- TCDD’deki işleri taşeron şirketlere devrederken ve deneyimli mühendis ve teknikerlerin yerine partili, yandaş, tecrübesizleri koyarken, tren yolu işletmeciliğinde en küçük hatanın büyük ölümlü kazalara dönüşeceğini düşündünüz mü?
6- Kıldan ince ve kılıçtan keskin bir dikkatle yapılması gerek...