Omuz omuza!
Çelik olmuş sabırlar, sonunda “omuz omuza…” diyerek yan yana yürüyen birlik- beraberliğe dönüştü. Ne kavga vardı. Ne çatışma...
Ne zehirli dil.
Ne vuruşma.
Kibir sinmişti.
Hınç sesini kesmişti.
Dün meydanlara inen binlerce insan hep bir ağızdan “omuz omuza…” diyerek birbirlerine sarıldılar. 1 Mayıs “İşçinin ve Emekçinin Bayramı” diye anılıyordu ama en derinlere kök salmış en güçlü ağaçlar gibi her sınıftan, her yaştan insan dimdik; kardeşlik, eşitlik, demokrasi, hukuk, üretim, emeğin hakkı, eşit işe eşit ücret, yoksulluğu kaldırmış, yokluğu bitirmiş, işsizliği sıfırlamış, sömürüyü sınırlandırmış, yasakları silmiş, yolsuzluğa tükürmüş, dış itibarı yüksek, düşmanı az, dostu çok, S-400 ile F-35 satın almanın arasına sıkışmamış bir memleket istediğini haykırıyordu.
★★★
DİSK seçim yapmıştı.
Memleket isterim!
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
(Cahit Sıtkı Tarancı)