İslam âlemi Uhud sonrası gibi

Genelde İslam âlemi Uhud sonrası gibi. Uhud günü Hz. Resulullah'ın (s.a.v.) emirlerini dinlemediği için stratejik yerler -okçular tepesi- zafer coşkusuyla terk edildiği için müminler müşriklerden ağır darbe yediler. Hz. Resul yaralandı. Sahabe 74 şehit verdi.
Uhud sonrası ayetler iner.
Uhud sonrası yaraları sarar. Darbe yemiş Hz. Resul'ün ordusuna, gevşemeyin ve hüzne kapılmayın der. Aynen şöyle ayet; "Gevşeklik göstermeyin, üzüntüye kapılmayın. Eğer inanmışsanız üstün gelecek olan sizsiniz." (Ali İmran, 139) Uhud sonrası yaralar sarılmalıydı. Hz. Hamza gibi, Hz. Mus'ab gibi zirveler şehadete uçmuştu. Uhud'un üzerinde artık sahabenin gölgesi vardı. Sonra bir ayet daha iniyordu:
"Size bir yara dokunduysa karşı topluluğa da benzer bir yara dokundu." (Ali İmran, 140)
Kayıplarınız var, şehitleriniz de. Ama daha önce size düşmanlık edenler de yara almışlardı. Böyledir hakikat. Sıkıntılı ve sevinçli günleri. İnsanlar arasında dönüp durur. (Ali İmran, 140)
Genelde İslam âlemi Uhud sonrası gibi yaralı. Sıkıntılarımız var. Darbelenmişiz. Gönlümüz yaralanmış. Ama her sıkıntıdan bir çıkış vardır elbet. Kur'an "gevşemeyin" buyuruyor.
'Üzüntüye kapılmayın. İnanıyorsanız üstünsünüz.' Buyuruyor. İman ediyoruz. Kur'an'a ve Resulüne ahdimiz, misakımız, biatımız var.
Uhud olmasaydı, Uhud'dan ibret alınmasaydı, Mekke'nin fethi, Huneyn, Taif olmazdı. Risaletin nuru Kâbe'yi aydınlatmazdı. Onun için Kur'an-ı Kerim; inanıyorsanız üstünsünüz buyuruyor. İnanıyoruz, üstünüz.

***
Uhud sonrası Milad 628'de Hz. Peygamber (s.a.v.) Mekke'ye Umre niyetiyle gitmiş, oraya alınmamış ve ama sağlanan ateşkesle büyük bir tebliğ hareketi başlatmıştır. Bütün zaferler; Hayber'in fethi, Mekke'nin fethi, Taif'in fethi, Tebük seferi, Hendek zaferi, ama hepsi Uhud yarasından sonra kazanılan büyük kalelerdir. Onun için zaman artık, bilişme, bilenme, kucaklaşma, şuurlanma, dinin yeniden kalplere sunulması, yüreklerin birleştirilmesi, nifakın etkisizleştirilmesi zamanıdır.

Namazla sıkıntıları aşın: Allah çağırıyor gitmeyecek misin?
Namaz bir ibadettir. Kur'an'ın bir emridir. Rahatlama vesilesidir. Yüce Rabbe verilen söze sadık kalmaktır. Hayatı düzene sokmaktır. Ahiret nidasını dünyaya taşımaktır. Müezzin 'Hayye' dediğinde ayağa kalkmaktır. Secdeye durmaktır. Kıyama yeltenmektir. Sıratı geçmektir. Emana sığınmaktır.
-Hayye; haydi diril, haydi kalk aynı zamanda pişmanlıktır. Günahtan pişmanlık. Sonuçlarına erişemeyen tövbeden pişmanlık. Kabul edilmeyen duadan pişmanlık. Harama uzanan elden pişmanlık, kalbe sokulan Allah'tan gayrisinden pişmanlık.
Hayye ile güne başlayan kabirde sıkılmayacaktır. Ölümde çile çekmeyecektir. Ölürken susamayacaktır. Hayattan haz alacaktır. Duası reddedilmeyecektir. İyilerin defterine yazılacaktır. Cehenneme uzak olacaktır. Cennetten yer beğenecektir. Sadece girmeyecek. Yer beğenecektir.
Hayye denildiğinde ateşe kapalı olan dairenin tam ortasındasın.
Namaz Rab ile sohbettir. Derdini açmaktır. Kulluğa dönmektir. Batıl ve batak felsefelerden, boş kurgulardan, kibir ve riyadan, büyüklenme duygusundan rahmana sığınmadır.
Hayye ilahi randevudur. Hazır mısın? Sözüne sadık mısın? Bak! Müezzin Allah'ın evine çağırıyor. Gidecek misin? Allah seni çağırıyor! Hâlâ duracak mısın! Hâlâ bakacak mısın?

Batı İslam'ı din olmaktan çıkarmak istiyor
Görünen o ki İslam'ın rağbet edilen, en azından, ırkçılığa, katı kapitalizme karşı sınıfsız bir toplum, hakkaniyet ve adalet düzlemi içinde saygın bir gelecek vaat eder görüntüsünü kabullenmek istemeyen batı, İslam âlemine örgütlerin felsefesi noktasından bakmak istiyor. İslam'ı din hüviyetinden arındırıp; radikal örgütlerin felsefesiyle tarif etmek istiyor. Toplumuna öyle takdim ediyor. Bu kendilerince bir emniyet, belki yalnızlaştırma politikası belki başka gerekçelere dayanıyor. Ama bu hasta yapının insancıl olmadığı, ahlaki olmadığı ortada.
İslamofobi bugün geçer akçe. Bugün böyle. Ama bu yarın böyle olmayacak. Bu tuzak ters bir kapan gibi, kapanı kuranın elini kıstırabilir.