Yunanistan’da Brüksel ruletini beklerken...

Tilos adası, Datça yarımadasında Palamutbükü’nün tam karşısında. 
63 kilometrekarelik bu mendil büyüklüğünde kara parçası, Oniki adaya ait. 
Stavros’a işte bu küçük adada, şirin bir asma altı kahvesinde rastladım. 
Harika yaz gününe rağmen sokaklar, kahveler; mayo, hasır çanta, güneş kremleri satan bakkal dükkânları hemen tamamen boştu. Sanki az evvel ani bir felaket olmuş da ada yaşama mola vermiş ve terk edilmiş gibiydi. Aslen Giritli olan ve Tiloslu bir kadınla evlendiği için buralara yerleşen Stavros bana bir kahve ikram etti. “Neden kimse yok” deyince tabii söz krize geldi. 
“Yılın iki ayını turizmle geçiren 200 kişilik minik bir ada burası!” dedi Stavros; “Amagenelde buraya yılda 2 bin ziyaretçi gelir; yazın her yer turist dolar. Bu sene gelenlerin sayısı 200’ü bulur mu bilmem. Kriz Yunanistan için öyle kötü bir propaganda yarattı ki, yabancılar da ellerini ayaklarını kesti. Yunanlı turistlerin de tatil yapacak parası yok.”

‘Sonunda anlaşırlar!’ 
Kat kat sahile inen begonvillerle çevrili otellerin plajlarını boş gördüğümü söylüyorum... 
Stavros umudu her şeye rağmen elden bırakmıyor. “Yunanistan’ın karaya oturmasıkimsenin işine gelmez!” diyor: “AB, Yunanistan’ın kopmasını istemez. Fırtınayarağmen, Yunan hükümeti de bunu arzu etmez. İç kamuoyu da Avro’yu bırakmayı göze almaz. Haliyle endişeliyiz ve bekleyişteyiz. Ama öyle ya da böyle krize mutlaka bir çare bulunur ve Yunanistan Avro’da kalır. Çünkü herkesin çıkarı bu yönde!” 
Stavros’un pragmatik çözümlemelerine ve “az şekerli” kahvesine teşekkür ettikten sonra beyaz Akdeniz evleri ve dar sokaklardan aşağıya, limana doğru yürüyorum. 
Yaşlı balıkçılar dahi gölgeye çekilmiş; zaman durmuş gibi. Beyaz tunikler, ince Yunan pamuklusundan yapılmış şort ve şalvarlar satan adanın biricik “butiğine”giriyorum. Dükkânda bizim tekne ahalisinden başka kimse yok...