Bizatihi seni yazdım ve bizi, bir de onları…

Doğunun ruhunu çaldılar. Çaldırdık. Avını parçalayan vahşi bir yaratık gibi davrandılar. Biz de çırpınmadık. Onlar insanlığını yitirdi, biz neyi yitirdiğimizi bile henüz fark edemedik. Cinnet getiren bir sapkınlıktı onlarınki, bizimki de dalgınlık sayılmaz. Onlar imkân bulsa ruha bile tecavüz eder, biz imkân bulsak isyan bile etmedik. Onlar duygu kaybında, bizse akıl almaz. Onlar katil, biz sessiz. Onalar cani, biz cansız.

Yaktılar, yıktılar, tarumar ettiler, perişan bıraktılar. Aç edip, açıkta bıraktılar. Çocuklarımızın bükük boyunlarına aldırmadılar. Gencecik evlatlarımızın o nazik bedenlerini kimyasal deneylere tabi tuttular. Medeniyet yıktılar. Uygarlık diye hayasızlık dayattılar. Şeytana tabi oldular. Şeytanlaştılar.

Ne yaptılar ülkelerimize, evlatlarımıza, duygularımıza. Koca bir coğrafyaya ne oldu.

Ne düştü bahtımıza.

Şiirlerimiz neden yangın vahası. Şarkılar neden yanık. Ömürlerimiz çölleşen, ümitler kesin kısır. Bu hata neyin, neden. Aşklarımıza kim kıydı. Âşık aşktan bihaber, maşuk neden vefasız. Sazın sızısı boşuna değil. Yasın yaşına bakın hele.

Kardeş kardeşe günah fistanı biçen. Komşusu aç iken tok yatan kim. Kadınının saçını ören o önder var iken, ihanet hangi lügatten bize türeyen. Saz ile söz neyin ihtilafında, bu uyumsuz senfoni de ne. Kelam kemal vasfında, âlem amel iflasında.