Kalp denen…

Şimdi yankılanacak bir hasretin avazıdır kalbimdeki… Kelimeleri kemâle erdirmenin derde tuz döküşüdür yokluğundaki varlık… Volkan ne ki, tüten tükenmişliği sayıklamanın filizlenişindesin… Bir türküye yüklemişim yüklemsiz sevdaları… Çöllere ve göllere maya çaldım kor diye… Sancıyı ne tarif etsin, kırık kadehlerdeki kısırlık şarabına suçu yüklemeli…

İçe bir hâller oluyor, için ta en içinde bir tüldür kalbi saran… Bir güldür kalbi yaran… Küldür aslında yara… Yâre yara bulaşmasın… Kalbe rıhtım gözlerin… Gözlerin, sözlerimin esiri, esirim eserine…

Kalp denen, ya ey, ey ah…

Hangi sırrın meltemindeyim…

Bilmediğim esrarın dallarını nasıl resmedeyim…

Gözlerinin esrarı böyle ifşasız iken, hangi tuvale hükmedebileyim…