Nitelikli adam Vergilius’un ölümü

Ahmet Cemal ile aynı semt, neredeyse aynı sokakta yaşıyordum nice zamandır. Moda’da uzaktan onu gördüğümde durur, saygı, ibret ve hayranlıkla seyrederdim. Bu yakın yıllar boyunca onda hep bir nitelikli son duygusu da hissederdim. Duruşunda, soluk alıp vermesinde, elindeki bastonla uzağı gösterir gibi zamanın perdesini sıyırmasında somutlaşırdı bu duygum. Yüz yüze geldiğimizde, durur, selam verir, ayak üstü birkaç cümle kurmanın haklı gururunu yaşardım. Ve o öylesine kendisi olarak varlığının altını çizme gereği duymayan bir özne havası veriyordu ki, bu onun kişiliğinde mayalanmış niteliğinin başka bir yüzü gibi gelirdi bana. Ahmet Cemal iyi ki yaşıyoruz cümlesini kurdururdu size. *** Ahmet Cemal ismiyle sanki üniversite sınavlarında sorulmuş bir soruyla karşılaştım diyeceğim sonra da zihnimin bu oyunuyla eğleneceğim. Sevdiği şeylere bahane ve kök bulmakta mahirdir insan zihni. Gerçekten böyle bir şey oldu mu bilmiyorum ancak bu gerekçe oldukça geçmişten biraz da Meşrutiyet devri romanlarından alınmış intibaı veren isminden de geliyor olabilir.