Özneler egemenliğinin iklimi…

Modern şiir için ‘kapmalı şiir’ kavramını icat eden Meksikalı şair ve düşünür Octavio Paz, şair ve okuyucu için de özgün yorumlarda bulunur. Ona göre; ‘şiiri yazan (yaratan) şair ise eğer, onu yeniden yaratıp (yazan) okurdur. Bu ikilinin ortasında parlayan hakikate de şiir denir. ’ Özneden özneye konumlanışın çarpıcı bir ifadesi kabul edebileceğimiz bu yorumu başka alanlara ve durumlara elbette aktarabilir ve yeni dayanaklar elde edebiliriz. Kültür dediğimiz hadise de tam böyle bir değerdir. O, özneden özneye bir akıştır ve ancak bu iklime sahip oldukça etkisini sürdürebilir. Kültürü yaratan özne ile onu kabul edip paylaşan özne arasında neredeyse ontolojik bir eşitlik vardır ve orada kimse kimsenin sınırına müdahale etmez. Dahası bu konumlanış, birbirine karşı özel bir çekim alanı yaratır. Özne özneyi çektikçe, yaratmanın ve kültürel bir atmosferde yaşamanın zevk ve estetik kat sayısı yükselir. Kimi yaklaşımların kültürü tehlikeli, gereksiz hatta zararlı bulması bir yana, üzerinde asıl düşünmemiz gereken nokta, kültürden söz açanların onun hangi özneler tarafından gerçekleştirileceğini es geçmeleridir.