Tek çocuk...

Tek çocuk deyiminden nefret ediyordum...
Onu her duyduğumda, bir şeylerimin eksik olduğunu hissediyordum... Tam bir insan değilmişim gibi...
Tek çocuk deyişi orada öylece durmuş, suçlayan parmağıyla beni işaret ediyordu...
Bana “Eksik bir şeyler var dostum” diyordu...
Yaşadığım dünyada, tek çocukların aileleri tarafından şımartıldığı, zayıf ve bencil oldukları düşüncesi kabul görüyordu...
Yükseklere çıktıkça barometrenin düşmesi ve ineklerin süt vermemesi gibi...
Birinin bana kaç kardeşim olduğunu sormasından nefret etmemin sebebi buydu...
Hiç kardeşim olmadığını öğrendiklerinde içgüdüsel olarak şöyle düşünüyorlardı:
‘Tek çocuksun, öyle mi?.. Şımarık, zayıf ve bencilsindir sen...’
Refleks olarak verilen bu tepki beni üzüyor ve yaralıyordu...
Fakat beni daha çok üzen ve yaralayan aslında başka bir şeydi:
Hakkımda düşündükleri her şeyin doğru olması...
(...Haruki Murakami)

Öğrendim ki; “-Düşmenin acısını bilmiyorsan, yükselmenin hazzını alamıyorsun...”

KRAMPON

G.SARAY, Umut ile golden uzaklaştı...
...
CHALSEA’den kovulan Mourinho’nun gözü Trabzonspor’da...
...
RUSYA Savunma Bakanı Anton Chekhov; defalarca uyarmalarına rağmen Sabri’nin tacize devam ettiğini açıkladı…
...
MUSTAFA Denizli: “Son 30 saniyede oynadığımız futbol umut vericiydi...”
...
TOLGA Zengin: “Yan top diye çıkıp, evime gidesim var...”