Suç seçmende mi? Yoksa!...

Çok değer verdiğim arkadaşlarımdan birisiyle günlük konuşmalarımız genellikle şöyle biter. O bana, “Bu halk var ya, senin çok önem verdiğin... Onlar var ya onlar...” diye söylenince, “Halkın ne suçu var?

Önüne doğru seçenekler geldi de desteklemedi mi?” cevabını veririm. Seçmen, 1950 genel seçimlerinde Demokrat Parti’ye oy verirken, tek parti rejimine tepkisini dile getirdi.

İç kapanmacı, devletçi, iktidarda kireçlenmiş bir parti yerine; daha dışa açık, demokrasiyi öne çıkaran Demokrat Parti’yi seçti. 27 Mayıs 1960 askeri darbesi sonrasında, darbecilerin egemenliğinde yapılan seçimlerde; halk; darbecilere yakın duran CHP’yi değil, idam edilen Mendereslerin mirasını temsil eden partilere tercih etti.

12 Eylül 1980’de, darbecilerin partisi MDP ancak üçüncü olabildi ve zaman içinde kaybolup gitti. ANAP, darbeye tepki oylarıyla tek başına iktidar oldu. AK Parti’yi iktidara taşıyan psikolojik atmosferin temeli, partilerinin sürekli kapatılması, “tehlike” sayılması ve mağdur edilmesiydi.

Halk aydınlardan daha dengeli

İktidara kızan ve hayatından memnuniyetsiz olan kesimler, kabahati halkta bulmayı severler. Halkın, din, iman, fasulye, kömürle kandırıldığını, bilinçsiz ve şuursuz olduğunu düşünmekten hoşlanırlar. Yakın geçmişi hatırlayalım: 28 Şubat'ta (1997) askeri ve sivil bürokrasi, Erbakan hükümetini tehdit ve korku ortamı yaratarak devirmişti.