Bu sene

2021: Tanıdığım hiç kimse geçirdiğimiz yıldan memnun değil. Bu yıl benim için bildiğim bütün ezberlerden vazgeçtiğim, sosyal ilişkilere yüklenen anlamlara kendimi yabancı hissettiğim, bütün değer ve inanışların bir kez daha sorgulanabilir ve vazgeçilebilir olduğunu düşündüğüm bir seneydi. Kendi kendime inanmaktan vazgeçtim, yola devam edemeyeceğimi düşündüğüm pek çok dönemeçten geçtim. Tam olarak ne zaman umudumu kaybettiğimi, bu seneden ne zaman nefret etmeye başladığımı çok iyi hatırlıyorum. Yaz başıydı ve Chicago'da nehrin kenarında yürüyordum, yazın gelmesinden dolayı herkes gibi heyecanlıydım ve Ankara'dan İstanbul'a gelenler gibi kendimi "su kenarına" atmak istiyordum. Bir an için sokaklarını ezbere bildiğim şehir çok daha alımlı görünmeye başladı benim için. Göl kenarında günde yaklaşık 20 kilometreyi bulan bisiklet yolculukları yaptım, o yolculuklar sırasında plajlarda küçük kulübeler, o kulübelerin dönüştürüldüğü barlar, cafeler, restoranlar buldum. Uzaktan bakınca bile yemeklerin kötü olduğu belli bu yerler de gözüme cazip görünmeye başladı. Nehir kenarındaki turist lokantalarında uzun saatler geçirmek istedim. Amerikan şehirleri Nisan-Mayıs ayı gibi tam olarak yeniden...