Hiç unutma ve ortak ses için o büyük günü hayal et...

Güzel bir akşam geçirdiniz... Dostlarınıza, yakınlarınıza, arkadaşlarınıza mutluluklar dilediniz en azından... Sesler gidip geldi... Kulaklarınızda hoş bir seda yankılanıp durdu iki de bir... 
İçten.. yürekten.. umutla, istekle.. art niyetsiz. 
Mutlu yıllar, her şey gönlünce olsun bu yıl... Sağlıklı, huzurlu, hepimize, ülkemize, dünyaya... 
Yalın bir dilek, sanki tek kişinin ağzından veya göksel bir gönderi gibi düştü aşağı ve kulaktan kulağa, mesajlarla, görüntülerle, ışık hızıyla yerküreyi dolaştı, sardı sarmaladı her şeyi. 
Mutlu yıllar! 
Sağlık, esenlik diliyorum, her şey gönlünüzce olsun, bütün dilekleriniz gerçekleşsin...

Başka yaşam mı var? 
9 milyar mı olduk bu küre üzerinde... 
Varsayın ki evrende başka bir akıllı yaratık yok... 
Tüm olasılıkların sadece insanı yaratmaya elverişli bir küre üzerinde milyar olasılıklar hesabıyla doğdu herkes... 
Kutlanması gereken esas olaydır bu. 
Aksi kanıtlanıncaya kadar, milyarlarca yıldız, galaksi, gezegen arasında sadece, adına dünya dediğimiz bu Yerküre’de yaşam var ve insanlar var ve hayvanlar var ve bitkiler... Bin bir çeşit bir yaşam. 
Cennet. 
Ve siz doğmuşsunuz bu cennete ve bizler ve 9 milyar insan. 
Ama en büyük doğum günü Yerküre’ye aittir. Önce yerküre doğdu ve milyarlarca yıl sonra yaşam ve bizler... Kutsanması gereken büyük doğum gününü unutuyoruz. O varsa bizler de varız! Yeryüzü Günü! 
Biz doğum günlerimizi kutluyoruz. Şüphesiz ki kutlanmaya değecek bir olay... 
Şöyle “senei devriyeleri” ise daha büyük bir coşkuyla kutluyoruz.