Üniversiteler niye durmadan dayak yiyor?

Uzun zamandır tezim şu, birkaç kez geçmişte yazdım: Eğer üniversitelerimizin en azından bir kısmı, evrensel çapta birer üniversite olabilselerdi, mesela dünya üniversite sıralamalarında ilk 100 içinde görünenleri olabilseydi... Birkaç uluslararası ses getiren buluşa imza atabilselerdi.. en azından bir - iki Nobel veya bilim madalyaları almış olsalardı... evrensel işbirlikleriyle sıkı bir bilim ağı içinde olabilselerdi... Bilim veya teknoloji alanında ülkeye en azından önemli birkaç kazanç sağlayabilselerdi... 
Sadece bu kadar değil: 
Felsefe, politik ve sosyal alanda kabul görmüş kuramlar ortaya atmış olabilselerdi... 
Üniversitelerimizin başında üniversitenin kimliğini her şeyden yüksekte tutan ve üniversitesinin sadece ve sadece bilimsel alanda yükselişi için ter dökenler olsaydı... atandıkları siyasi makamların emir ve talimatları içinde, derin çukurlarda yalpalanan yönetimler olmasaydı... 
Bilim üretimine odaklı olabilselerdi... vb. 
Şüpheniz olmasın ki, üniversitelerimiz geçmişte olduğu gibi sürekli dayak yiyen kurumlar olmazlardı.

Atanan rektörlerin çoğu siyasi 
Düşünün ki, üniversitelere rektör atama yetkisine sahip yöneticiler asla liyakata göre davranmadılar. Geçmişte de sorunluydu üniversitelere atamaları, AKP iktidarı döneminde de tepeden tırnağa sorunlu. Gül zamanında da derin sorunluydu ve tüm o atamaların acısını çekti kurumlar... Erdoğan zamanında da etkisi uzun yıllar sürecek atamaların acısını çekecek. 
Düşünün ki mesela bir zamanlar Cumhurbaşkanı Gül, çoğunluk olarak sürekli Cemaatçi rektörleri üniversitelerin başına getirdi. 
Fethullah Gülen’e bağlı üniversite örgütlenmesi, bu dönemde inanılmaz bir ölçüde yatay ve dikey yaygınlık kazandı. 
Bir ağ halinde tüm üniversiteleri sarıp sarmaladılar. Rektörlüklerden başlayın dekanlara, bölüm başkanlarına ve alınacak öğretim üyelerinin Cemaatçi nit