HDP’den PKK’ya tam destek

Bu köşede daha önce de okumuş olmalısınız. Merhum Özal,  90’lı yıllarda, düşük yoğunlu tabir edilen savaşı bitirmek için Öcalan’a arabulucular yollar, ki bunlardan biri Celal Talabani’dir. Talabani, Özal’ın elçisi olarak Bekaa’ya  birkaç defa gider gelir. O arada HEP’li vekillerle de görüşmeler yapar. Ahmet Türk, Orhan Doğan,  Sırrı Sakık köşke çıkarlar. Bir köşk ziyareti sırasında HEP’li vekillerden rahmetli Orhan Doğan’ın ağzından bir ara, şöyle bir cümle çıkar:

-Sayın cumhurbaşkanım verin kurtulun yahu, madem barış olmuyor, verin kurtulun!

Özal bu söz üzerine Orhan Doğan’a yöneltir bakışlarını ve içini çekerek şunları söyler:

-Seni akıllı biri olarak biliyordum Orhan ,  ben de Kürdüm, ama sen dediğinin farkında mısın? Bu millet bir tek ferdi kalıncaya kadar hayatını feda eder, ama bir karış  toprağını vermez!

İşin adını koyalım, başından beri PKK yönetebileceği bir alan, bir toprak parçası  istiyor.

Cizre’den başlayarak, Sur’a varıncaya kadar, bir bölgede PKK, toprak talebiyle yeni bir savaş provasını hayata  geçirdi.

Demirtaş’ın ifade ettiği gibi, beş-on kişilik hendek grubunun marifetiyle açıklanacak bir durum yok ortada.

Özyönetim talebi de palavradan ibaret. Savaşla elde edilecek bir özyönetim veya özerkliğin olamayacağını, yaşayamayacağını PKK’nin bilmemesi imkansızdır.

PKK, gerçekte bir vesayet savaşı sürdürüyor.

Bu vesayet savaşını ona dayatan güçler var. Esat’tan tutun, kervana yeni katılan Putin’e kadar, herkesin PKK’den beklediği, Türkiye’ye karşı savaşmasıdır, bu savaşı durdurabilecek en ufak bir  ihtimal bile, PKK ve müttefiklerini karşı karşıya getirir. Böyle bir durumda PKK Kandil’de de Rojavada’da barınamaz.

PKK bu bakımdan bir varoluş/yokoluş  mücadelesi veriyor ve kendi kurtuluşunu, Türkiye’ye karşı bir vesayet savaşında görüyor. 

PKK’nin kuruluş yıllarından başlayarak peşinden koştuğu ‘Birleşik, bağımsız Kürdistan’  paradigması Öcalan’ın Türkiye’ye getirildiği tarihte çöktü. Öcalan PKK’nin önüne o tarihten sonra hak temelli bir mücadele anlayışı koydu ve bu anlayışın silahlı zeminde değil, demokratik sivil zeminde kalınarak ancak, savunulabileceğini ilan etti.

O tarihten sonra bu örgüt bir türlü sivilleşmek ve sahip olduğu siyasi dinamikleri yasal-demokratik zemine taşımak istemedi. Bunu bile muhtemel bir pazarlık meselesi olarak gördü. Oysa Berlin Duvarını yıksınlar diye kimse oturup Almanlar’la müzakere filan yapmadı. Ama soğuk savaş yıllarında kurulmuş olan bu örgüt, kendi Berlin duvarını  yıkmak için, birilerinin gelip onunla müzakere etmesini bekledi, Godo’yu bekler gibi..