Demirtaş’ın savunması

Bu hafta Selahattin Demirtaş, 15 ay sonra ilk defa mahkemeye çıktı. Üç gündür savunma yapıyor. Meclis’in üçüncü partisinin tutuklu yargılanan eski eş genel başkanının savunması medyada kendine yer bulamıyor. Milyonlarca vatandaş böylesine önemli bir davanın içeriğinden habersiz.
Demirtaş’ın söylediklerinin iktidar baskısı altındaki medyada yayımlanmaması gayet anlaşılır. Neticede halkı bilgilendirmek, kamuoyuna demokratik bir tartışma ortamı sağlamak gibi kamusal işlevi kalmamış, sadece iktidarın propaganda makinesine dönüşmüş bir medya kendinden bekleneni yapıyor.
Oysa, Demirtaş’ın bu hafta mahkemede söyledikleri, demokrasiyle yönetilen bir ülkede dile getirilseydi yer yerinden oynardı.
Son açıklamalarla, çözüm sürecindeki tutarsızlıklar iyice belirginleşmeye başladı. Malum, önce görüşmüyoruz dendi, sonra “biz değil, devlet görüşüyor”. Nihayetinde “benim gönderdiklerim görüşüyor”.
Süreç bir ara öyle bir aşamaya geldi ki Abdullah Öcalan’ın mektubu Diyarbakır’da yüz binlerce kişinin katıldığı Nevruz’da okundu. PKK’nin devlet gözetiminde çekilmesini iktidar medyası “kamera kör, anten sağır” diye kutladı. Dolmabahçe mutabakatı yine iktidar çevrelerince büyük bir müjde olarak duyuruldu. Ta ki “Seni başkan yaptırmayacağız” çıkışına ve devamında HDP’nin yüzde 13 oy alarak AKP’nin tek başına iktidar olmasını engellemesine kadar.
Demirtaş, 2010 referandumunda partisi boykot kararı verdiğinde bir bakanın, Öcalan’ın el yazısı bir mektubunu “evet” oyu versinler diye kendilerine getirdiğini ileri sürüyor. İddiaya göre devletin bakanı, İmralı’dan aldığı mektupla bir partiyi kendi çizgisine çekmek istiyor.
Demirtaş’ın açıklamasına göre başkanlık seçiminden çekilmesi için iktidar yine İmralı üzerinden kendisine baskı yapmış.
Yetmemiş, 7 Haziran seçimlerine parti olarak girmemeleri ve bağımsı...