Gidiyor bu çocuklar

Ankara’daki katliamın ilk görüntülerinde gençlerin halay çektiği görülüyor. Hep bir ağızdan “Bu meydan, kanlı meydan” derken ilk bomba patlıyor. 
Ruhi Su’nun Kanlı Pazar sonrasında bestelediği türküyle büyük bir katliama tanıklık yapacaklarını bilemeden halaya durmuşlar. 
Ne diyor o türkü: 
“Ellerinde pankartlar/ Gidiyor bu çocuklar/ Kalkın ayağa kalkın /Gidiyor bu çocuklar.” 
1 Mayıs 1977 katliamından sonra yine bir Ruhi Su türküsü: 
“Sabahın bir sahibi var/ Sorarlar bir gün sorarlar”... 
1 Mayıs 1977 katliamından iki hafta sonra doğmuşum. Demek ki hayatım boyunca bu memlekette hiçbir şey değişmemiş. 
1969’da da, 1977’de de, 2015’te de yine ellerinde pankartlar, gidiyor bu çocuklar. 
Yine aynı çevreler “kendileri yapmıştır” diye ölenleri suçluyor. 
İktidarın bir televizyon kanalında Ruhi Su’nun türküsü canlı bombaya verilmiş bir talimat mıydı diye ciddi ciddi haber yapılıyor mesela. 
O iktidar kanallarında şu haberler yapılmıyor ama: 
Şehrin göbeğindeki HDP genel merkezi nasıl bir gecede iki defa basıldı ve giriş katı ateşe verilebildi? 
HDP Diyarbakır mitinginde bombayı koyan Orhan Gönder “terör nitelikli şahıs”olarak aranırken saldırıdan bir gün önce nasıl sakınmadan otelde kalabildi. Otelde,“asker kaçağı” diye kimlik denetimine yakalanmasına rağmen nasıl serbest bırakılarak ertesi gün miting alanına bomba koyabildi?