Necip Fazıl’ın okulları

İktidar kadrolarına hâkim unsur, Necip Fazıl’ın “dininin ve kininin davacısı gençlik” diye tanımladıklarından oluşmakta. Dönemin Milli Eğitim Bakanı Nabi Avcı’nın 2014 senesinde Necip Fazıl’ın anısına düzenlenen bir ödül töreninde yaptığı konuşmayı hatırlayalım: 
“Üstada karşı sorumluluğumuz ve borcumuz çok büyüktür. Aynı zamanda bu borcuödeyebildiğimizi söyleyemeyeceğim (...) doğrusu bu ihmalde veya gecikmede enbüyük payı Milli Eğitim Bakanlığı’nın aldığını düşünmeden edemedim.” 
Fakat artık belli ki gecikmeye tahammül kalmamıştı. Şöyle devam etmiş konuşmasına Avcı: “İnşallah 10 yıldır özellikle sosyal bilimler liselerimizde, imam-hatip liselerimizde üstadın beklediği, özlediği gençliğin mayasının tutmakta olduğunu ama bunun da kâfi olmadığını, bütün eğitim sistemimizin üstadın özlediği Türkiye’ye yakışan gençleri yetiştirmeye vâkıf olması gerektiğini bilerek çalıştığımızı bilmenizi isterim.” 
Entelektüel ve yumuşak karakteriyle tanınan Avcı’nın 4+4+4 düzenlemesinin geçtiği komisyonda, CHP’li milletvekillerinin dövülmesini neden mütebessim bir şekilde izlediği herhalde şimdi anlaşılmıştır. 
Dün Emre Kongar köşesinde özetledi. Orhan Bursalı da ısrarla üzerinde duruyor. Artık imam hatip olmayan ya da imam hatipleştirilmemiş bir devlet okulu bulmak gittikçe güçleşiyor. Köklü devlet okullarının öğretmenleri “proje okul” bahanesiyle sürgüne gönderiliyor. Geçen eğitim öğretim yılının sonunda sisteme itiraz eden lise öğrencileri, bugün öğretmenlerini omuzlarına almış uğurluyorlar. 
Necip Fazıl’ın kindar gençliği Cumhuriyetin okullarından intikam alıyor. Devlet okullarına alternatif bir okul ağı kuran Gülen cemaati de Necip Fazıl’ı pek sever. Hatta öyle ki Gülen’in Necip Fazıl şiirlerine nazire yapan şiirleri vardır. Cemaat yayınları da kendisini bol bol alıntılardı. Onun da amacı malum “altın nesil”. 
Neticede memleketin siyasal İslamcı kadroları, Necip Fazıl etkisinde, dinbaz iki eğitim modeli sundu. Biri “kindar ve dindar nesil” diğeri “altın nesil” yetiştirme derdinde.