Neyin takipçisi

Seçim ihtimali giderek kuvvetlenmeye başladı. İlk başta Meclis içinde 330 milletvekili bulunacak ve referandumla başkanlık rejimi oylanacak. Bu gerçekleşmezse, yeniden bir erken seçim yapılması hiç olmayacak iş değil. Haziran seçiminden evvelErdoğan’ın dile getirdiği 400 milletvekili hayali zorlanabilir. HDP yöneticileri hakkında açılan soruşturmalar, iktidar kanadından gelen “ihanet” suçlamaları bu erken seçime zayıflatılmış ya da kapatılmış bir HDP’yle girme planının en azından çekici bir fikir olarak belirdiğini gösteriyor. 
Erdoğan, zorlayarak arzu ettiklerine ulaşmaya alıştı. Bu yöntem, şimdilik ne zaman denerse netice de verdi. 
Daha düne kadar Dolmabahçe’de beraber mutabakat metinleri okunan HDP, çoktan“cüzamlı” ilan edildi. 
MHP, seçim mağlubiyetinin getirdiği bir iç tartışma sebebiyle etkisiz. 
CHP ise sıkıştığı yüzde 25’lik oranı ne şekilde arttıracağının yollarını arıyor. Bu arayışın henüz net bir cevabı yok. Bu kargaşada rasyonel ve birleştirici bir siyaset yapma imkânına sahip. Bunun bazı emareleri de var fakat içine düştüğümüz bu toz duman içinde bu emareler yeterli olmaktan çok uzak. 
AKP, kargaşadan ürken seçmenin oyunu istikrar söylemiyle tutmaya çalışacak. Fena hasar almış MHP’den ise milliyetçi oyları kendine akıtmaya devam edecek. 
Herhalde 12 Eylül’ü gerçekleştiren “devlet aklı” kendiyle ne kadar övünse azdır. Komünizmle mücadele için destekledikleri Türk-İslam sentezi, siyasal İslamcılığın yaygınlaşmasının da etkisiyle AKP’de somutlaştı. AKP, sarsılmaz bir sağ bloku kendi bünyesinde topladı. 
Seçim hesaplarıyla AKP daha da milliyetçileşecek. İstikrar adı altında rejim daha da otoriterleşecek. Bu İslamcı otoriter milliyetçi rejim ise başkanlıkla taçlandırılmaya çalışılacak.