Tek adam istikrarsızlığı

Esad’la çok yakın dosttular. Kanlı bıçaklı oldular. Rusya ile aramız çok fenaydı. Rus uçağının düşürülmesi gururla anlatılıyordu. Milletvekilleri insanın bir Rus uçağı daha düşüresi geliyor diye yazacak kadar coşmuştu. İktidar medyasında Ankara Kızılay patlamasının ardında Putin var diye manşetler atılıyordu. Halep çatışması sırasında Rus büyükelçiliklerinin önünde kitleler yığılıyordu. Ne zamanki Rus büyükelçisini bir polis memuru öldürdü, şimdi can ciğer kuzu sarmasıyız. 
Peki ya İsrail’le? Ne esip gürlendi Mavi Marmara’dan sonra. Neler yazılıp çizildi. Sonra bir baktık anlaşıvermişler. Hatta sayın Erdoğan, Mavi Marmara’yla Gazze’ye gitmeye çalışanları, zamanında benden izin mi aldınız diye azarlamakta. 
Yani Hollanda’yla da barışırlar. Almanya’yla da. Medyaları medya değil, emir erlerinden oluşan bir gruptur. Yukarıdan ne talimat alırlarsa öyle yazarlar. Dün Putin’i terörist ilan eder, bugün üst akla karşı müttefik. 
Dün Trump’ın adı ortağı olduğu binadan kaldırılsın diye nutuk atılır, bugün el üstünde tutulur. 
Parti çıkarları, şahıs çıkarları ulusal çıkarların yerini alınca başka türlüsü de beklenemez. Bakanın Irak’a alınmadığında suspus olursun da Hollanda’ya alınmadığında ortalığı yakıp yıkarsın. Birinde çıkarın susmaktadır diğerinde ortalığı yakıp yıkmakta.