Kazdağları meselesi
Kanadalı Alamos Gold şirketinin, Çanakkale’nin Kirazlı köyü yakınlarındaki altın ve gümüş arama çalışmaları nedeniyle kesilen ağaçlar büyük bir tartışma başlattı....
Ağaçların kaç tanesinin kesildiği yönündeki bilgiler muhtelif, devletin verdiği rakamlar 13 bin civarında, maden firması da daha şimdiden bunların yerine 14 bin fidan dikildiğini iddia ediyor, oysa TEMA Vakfı’na göre bu rakam çok daha yüksek, 200 bine yakın.
Aslına bakılırsa kaç ağaç kesildiğinin şu şartlarda bir önemi kalmamış durumda, zira lokal olmaktan çıkmış ve ülke çapında ortaklaşmış bir kitlesel tepki çoktan oluştu bile; yazarından sanatçısına, doğal yaşamcı sivil toplum örgütlerinden bölgedeki köylülere dek genişleyen bir spektrumdaki kitle, medyayı da ustalıkla kullanarak toprağın üstünün altından daha değerli olduğu yönünde ortak bir popüler yaklaşım oluşturdu bile. Konu sosyal medyadan, konvensiyonel olana dek genişledi ve gündemin birinciliğine yükseldi.
Doğrusu, “toprağın üstünün altından daha değerli olduğu” söylemiyle ima edilen, devletin altın ya da diğer madenleri çıkarmaktan vazgeçmesi gerektiğiyse, bunun ülkenin gerçeklerinden tamamen uzak ve fazla romantik bir yaklaşım olduğunu söylemeden geçemeyeceğim. Bir ağacın, tek bir ağacın bile önemli olduğunu, Türkiye’de yılda bir gün resmi olarak ağaç dikme günü ilan edilmesi gerektiğini düşünen bir vatandaş olarak madenlerin çıkartılmasına kategorik olarak karşı değilim.
Ancak bunun Türkiye’ye katkısının ne olacağı konusunda halkın çok önceden bilgilendirilmesi gerektiği gibi, bir halkla ilişkiler çalışması da yapılmalıydı. Sözgelimi, nerede o şirketin diktiği 14 bin fidan, bilmiyoruz. Bildiğimiz gördüğümüz, ormanın içine bir kanser uru gibi yayılmış devasa çıplaklık; heyula görünümlü bir tepe…
