Onun adı Kemal!

Siyasete itibar kaybettiren etkenlerin başında “bir kısım politikacı”nın abuk sabuk vaatlerde bulunması gelir.
Süleyman Demirel’in 1991 yılında sarf ettiği “Kim ne veriyorsa beş lira fazlasını vereceğim!” cümlesi, trajikomik bir misal.

Cem Uzan’ın “Vallahi mazot 1 lira olacak!” şeklindeki “yemin”i de böyle, kara mizah örneği.
Tansu Çiller’i unutmak ne mümkün;  “Her mahallede yüz trilyoner olacak!” diyerek katkıda bulunmuştu, siyasete itibar kaybettirme çabasına!..
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu da malûm,  bu türden “tuhaf” vaatlerle çıkmıştı karşımıza, güncel misal olarak “boş vaatler”de bulunmaya devam ediyor.