Bir karar, bin vebal!

Bu Pazar günü yapılacak olan tarihî halk oylaması için artık kararsızlar kalmış olabileceğine ihtimal vermiyoruz. Bu kadar yazı, konuşma, mitingden sonra bir seçmen hâlâ kararsızsa onu anlamakta zorluk çekilir.

Görüşlerin netleştiği ve ortada 18 maddelik anayasa değişikliğine "evet" diyeceklerle "hayır" diyeceklerin kaldığı bellidir. Vatandaşın, mücerred anlamda şahsî tercihiyle "evet" veya "hayır" demesi kendi demokratik takdiridir. İkisine de itibar etmek gerekir. Bu söz, kaideden doğrudur. Ancak nazari plandaki doğrular, tatbiki doğruyla çakışırsa o doğru, doğruluğunu muhafaza edebilir.
Ortalık, sütlimanken, hiçbir ihtiyaç yokken "bir de anayasa değişikliği yapsak, ne de iyi olur!" keyfiliğiyle günümüze gelinmedi. Üzerinde değişiklik yapılacak olan 1982 anayasasıdır. Muhtelif iktidarlar döneminde tam 18 defa tadilat ve tamirata uğramıştır. Pazar günkü 19. tadilat ve tamirattır. Geçmiş 18 değişiklik içinde en mühimi, 21 Ekim 2007'de olandır. Millet, o gün yüzde 69 tercihle bundan böyle Cumhurbaşkanını kendisinin doğrudan doğruya seçmesine karar verdi.
18 maddeyle alâkalı olarak çift başlılığın ortadan kalkması, yargının sivilleşmesi, cumhurbaşkanının seçilmiş "kral" olmaktan çıkıp hesap verebilir duruma gelmesi, mahkemelerin bağımsızlığının yanı sıra tarafsızlık umdesiyle de sorumlu tutulmalarının en mühim maddeler olduğuna daha evvel temas etmiştik.
Bir de bu yapılacakların devlet hayatına yansımaları olacaktır. Türkiye, koalisyon denen, hayatımıza 27 Mayıs'la girmiş parça-bölük ve ömürsüz ve esersiz hükûmetlerden kurtulacak, seçimlerden sonra seçmenin doğrudan yetki verdiği cumhurbaşkanı, hükûmetini ilân edebilecektir. Bunun yapılması istikrar ve kalkınmanın devam etmesi demektir. 12 Eylül darbesinin tek sebebi terör değildi. TBMM'de yüzlerce kez tur yapıldığı hâlde Cumhurbaşkanı seçilememişti. Cunta, bunu da darbe sebebi saymıştı. Değişikliklerin getireceği yeni hayatla artık koalisyonlara da darbelere de çıkacak hiçbir yol kalmayacaktır.