BU MES’ELE, MUHALEFETİN DE DÂVÂSIDIR!

Muhalefet, iktidar icraatlarını tartarken iç mes’ele ve dış mes’eleyi birbirinden ayırma özenini göstermelidir.

Her devirde her muhalefet bunu yapmaya mecburdur. Dış mes’eleler, daha ziyade millîdir ve birçoğu devlet ve milletin bekasını alâkadar eder.

Sn. Kılıçdaroğlu’nun “Orta Doğu bataklığı” sözünü çok yanlış ve rahatsız edici buluyoruz. Unutmamalı ki bu tâbir, bize ait değildir. Sömürgeci Batı’nın 1902’de telaffuz ettiği bir parselleme tarifidir. Türkiye de o “parsel”dedir.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun “Suriyelileri buraya niçin getirdin?” sözünü de insafa sığmaz buluyoruz. Suriyeli Arap, Türkmen ve Kürtler, konar-göçer aşiretlerdi de iktidar, onları o asûde tabiat hayatlarından koparıp, burada sığıntı hayatlara mı mahkûm etti? Yoksa onlar, Suriye vatandaşı iken resmî devlet kuvvetleri başlarına ateş yağdırınca kaçıp Türkiye kapılarına mı yığıldılar?

Söyler misiniz Kemal Bey, Tayyip Erdoğan da İsmet İnönü’nün 1945 yılında Sovyet rejiminden kaçıp bize iltica eden 146 Azerî Türkü’ne reva gördüğünü mü yapmalıydı?

Bilinmiyorsa mevzudan iki cümle ile bahsedelim. 146 Azerî kardeşimiz komünist Sovyet rejiminden kurtulup topraklarımıza gelince Moskova, İsmet İnönü’nün reisicumhur olduğu idareye sert bir nota verdi. Telaşa düşen Sn. İnönü, o zavallı mültecileri iade etti. Türkleri teslim alan Rus askerleri, Boraltan Köprüsü’nün bize ait yarısını geçince durdular, mültecileri sıraya dizdiler ve namluları doğrulttular. Kurşun sesleriyle Azeri Türklerinin “bizi bari siz öldürün, Urus’a teslim etmeyin!” feryadı birbirine karıştı. Karakol komutanımızın teslim etme dışında bir başka imkânı yoktu. Tekrar sorulmasına rağmen CHP hükûmeti kat’i bir dille teslim edilecektir talimatını tekîd etmişti. 146 canın, gözü önünde katledilmesine dayanamayan Türk komutan, ânlık cinnetle hayatına son verdi. Böylece şehîd sayısı 147’ye yükseldi.