Elçiye zeval oldu!

Atasözümüz meşhurdur; hatta o kadar meşhur ki gündelik dilde bile "elçiye zevâl olmaz!" diye sık sık kullanılır. Hakîkaten elçiye kıyılmaz, dokunulmaz. Çünkü o bulunduğu ülkenin misafiridir. Kaldığı mekân da zaten devletinin toprağı sayılır. Bundan dolayı yabancı misyon, diplomatik imtiyazlara sahiptir. Buna rağmen 1970'li yıllarda çok sayıda sefirimiz ve sefaret mensubumuz, muhtelif devletlerde vazifesi başında iken Ermeni terör örgütü ASALA tarafından şehit edilmiştir. Bizde de İsrail'in İstanbul başkonsolosu, 1971'de komünist militanlar tarafından kaçırılarak katledilmişti.
Nadirattan görülen bu elçiye kıyma hadisesini bu defa Ankara'da yaşadık. Önceki akşam Rusya Federasyonu'nun Ankara Büyükelçisi Andrey G. Karlov, örgüt mensubu genç bir polis tarafından 9'u doğrudan sefire olmak üzere 11 el kurşun sıkılarak katledildi. Maktul sefir, Türkiye'de sevilen bir insandı. Uçak krizi sonrası Türkiye-Rusya münasebetlerinin düzelmesi için çok gayret sarf etmişti. Öldürülmesi bir resim sergisi açılı esnasında oldu. Katil, güya Halep'teki insanlık ayıbını kınamak için bu katliamı yapmış. Halbuki bu slogan, cinayetteki asıl maksadı gizlemek içindi. Daha olay işitilir işitilmez "uçak düşürmekle yapamadıklarını bu defa elçi katlederek yapmak istiyorlar!" diye herkeste aynı ortak kanaat hasıl oldu. Bir başka ifadeyle 15 Temmuz darbecileri, yeni tutunma yolları arıyorlardı. Neyse ki ne Moskova ve ne de Ankara bu tuzağa düşmedi. İki taraf da krizi iyi yönettiler. Hileyi, hainliği hemen görerek birbirlerini destekler mahiyette beyanatlar verdiler. Şüphesiz ki Türkiye ve Rusya'nın birbirlerine yaklaşmaları, bazı merkezleri tedirgin etmektedir. Adnan Menderes'in Amerika'dan istediği krediyi alamayınca Rusya'ya yönelmesinin neye mal olduğunu unutmamak lâzım. Ancak bunu unutmamak korkmak adına değildir. Allah'a imân eden, neden niçin korksun? Unutmamak tedbir almak ve uyanık olmak içindir.