Kızılay'a kulak, açlara el vermeli!

Biz, Vahiy Medeniyeti, biz Merhamet Medeniyeti mensuplarıyız. Biz, yalnızca kılıç kuvveti, pazu farklıyla Cihan Devleti/Süper Güç olmamıştık. Yeniden Cihan Devleti olmamız da yalnızca bunlarla olmayacak. Biz, iyi insan olmanın Allah'ın kullarına, hayvanlara ve diğer canlılara hizmetle mümkün olduğunun idrakinde soylu bir milletiz.
Bir söz vardır; buruktur, hüzün renklidir ve elbette doğrunun tâ kendisidir. "Osmanlı gitti, huzur bitti" der. Osmanlı, dünyanın muvazene/denge unsuru, sulh sebebiydi. Çünkü o ecdâdımız, kendi ecdâdından miras aldığı merhameti, girdiği topraklara atlarının nallarıyla nakış nakış işlemişti. O atlar, o akıncılar "nizâm-ı âlem içün/dünya düzeni, adaleti için" koşarlardı.
Yirminci Asır denen yüz karası çağın başında Devlet-i âli Osman'ın ufuklardan ağır ağır çekilmesiyle Türkiye dâhil, O'nun hükümran olduğu bütün coğrafya huzura, adalete, rahat günlere hasret kaldı. Türkiye gibi bazıları darlığa, yokluğa zulüm yönetimlerine düştü. Bazıları vesayet altına girdi. Bazıları uzun seneler hürriyete, bazıları da istiklâle hasret kaldı. Tamamı Vahşi Haçlı'dan talimat alır oldu.
Ağır nankörlükler, fecî cinayetler işlenmişti. Büyük tövbeler edilmiş, makbul pişmanlıklar yaşanmış olmalı ki biz, hamdolsun ciddi anlamda toparlandık. Şimdi gittiğimiz ufukların şafağından yeniden söküyoruz. Bu şafak, bizim aydınlığımızdır. Yarasaların kaçışması, kuzgunların ürkmesi bundandır.
Bizden kopan veya koparılmış milletlerin bugün hiç birinde huzur yok. Balkan ülkeleri, Kafkaslar, Afrika, Orta Doğu hep öyle. Her ne şekilde kopmuş olursa olsunlar; onları ihmal edemeyiz Biz Anadolu, Rumeli, Afrika ve Asya topraklarında aynı gök kubbe altında ve aynı bakır renkli topraklar üstüne birlikte nefes alıp vermiş olduğumuz ve olmakta olduğumuz insanların bazılarıyla dindaş, bazılarıyla soydaş, bazılarıyla kültürdaşız.