Türkiye'yi güya gözden çıkartmışlardı!

Öylesine kibirlenmişlerdi ki devlet dahil herkese tepeden bakıyor ve lisanla olmasa da edalarıyla "devlet biziz!" demekte bir beis görmüyorlardı. İplerin sert şekilde kopmaya başladığı ilk hamle, dershanelerin kapatılmasının gündeme gelmesiydi. Bu karar, onları çileden çıkarttı. Cumhurbaşkanı, Başbakan, Hükûmet kim oluyordu ki böyle bir cür'et gösteriyorlardı?
Adı konmadık savaş, ilk o zaman başladı. O zaman, önde gelen isimlerinden birinin küstahlığı hatırda kalmış olmalı. Ne diyordu? "Türkiye, bizim için 150 devletten biridir; gerekirse gözden çıkarırız!"
Doğru söylemiyor fakat şantaj yapmaya kalkışıyordu. Türkiye, onlar için 150 devletten biri değildi. Gözden çıkartmaları da mümkün değildi. Samimi olsalardı ihtilafın çıktığı günden itibaren kimleri varsa, nelere sahiplerse derlenip-toparlanır ve beğendikleri yerlere giderlerdi. Gitmediler, gidemediler, gidemezlerdi. Türkiye'yi terk etmeleri, tükenmeleri demekti.
İçlerinden bir kısmı kaçtı. Ancak ekseriyeti buradaydı. Kaldılar ve müstemlekeci devletlerle işbirliği yaparak böylesi bir cunta ihanetine kalkıştılar. Sonları malum. İnsan yüzüne bakamaz, cemiyet içine çıkamaz vaziyetteler.
Dershaneleri, eğitim kurumları, okulları üniversiteleri, hastaneleri kapatıldı. Yargıda, orduda, medyada, maarifte, içişlerinde ve bütün devlet kurumlarında bu örgüt mensubu kim varsa temizleniyor. Onlara mali destek sağlayan iş adamları hesaba çekiliyor. Tam bir istiklâl mücadelesi verilmekte.
Fakat bunlar kâfi değil:
1-Mevcut mücadele, hiç taviz vermeden ve derinleştirilerek devam etmelidir.
2-Niyet ve hüviyetini saklamış olanlar, açığa çıkartılarak gereken yapılmalıdır. Deşifre olmamış sinmişler, yedek kuvvetleridir. Onlarla her türlü çılgınlığa kalkışabilirler.
3- Belki daha mühimi sızdıkları memleketlerdir. O devletlere "Türk Okulu" etiketiyle öğretmen ve tüccarlarıyla girerek CIA güdümlü faaliyetler güttüler. Üçüncü ülkelerdeki bu varlıkları, ülkemizin istikbali için tehlike arz etmektedir: