Üçüncü dünya harbi

I. Dünya Harbi'ne kadarki silahlar, mekânik silahlardı. II. Dünya Harbi'yle dünya nükleer silahlarla tanıştı. Tetik tutan eller, atom bombası atan düğmelere bastılar. II. Dünya Harbi'nden Sovyetler Birliği'nin dağıldığı 1989'a kadarki Soğuk Savaş döneminin silahları atomdur, nükleer silahlardır, füzelerdir ve benzerleri.
21. Asırdan itibaren dünya, yeni bir savaş safhasına girdi. Nükleer silahlar, atom bombaları yine tehdit unsuru, yine caydırıcı silah grupları. Hatta Irak'ın işgal sebebi bu devletin nükleer silahlara sahip olduğuna dair asılsız çıkan iddiadır.
Günümüzde o mekânik silahlar, toplar, tanklar, füzeler ve nükleer silahlar, atom bombaları, hidrojen bombaları yine mevcut ve yine rağbette. Fakat onlara bu defa elektronik unsur da dâhil oldu. Elektronik, dürbünden insansız hava aracına, jete akıllı bombalara kadar bir çok silahı donattı.
Hâl böyle olunca savaşların şekli de değişti. Artık sadece kara değil, deniz de değil, uzay da bir savaş alanı. Bugün "atom bombası mı ehemmiyyetlidir, yoksa uzayda ülkeye yol gösteren uydu mu daha ehemmiyyetlidir?" diye bir sual sorulsa bu işten anlayanlar herhâlde "uydu" diyeceklerdir.
Günümüzde devletleri, atom bombasına sahip olanlar ve olmayanlardan ziyade uydusu olanlar ve olmayanlar diye ayırmak daha gerçekçi olur. Atom bombası külfetli bir caydırıcı silahtır ve kullanma ihtimali de sıfıra yakındır. Uydu ise her ân kullanımdadır. Bugün uydusu bulunmayan devlet, gece karanlıkta ışığı olmadan yol almaya çalışan insandan farksızdır.
Silah sanayiînde elektronik dönemdeyiz. Savaşın tekniği değişince şekli de değişmiş oldu. Farklı ırkî aidiyetler, sosyal medya savaşa malzeme yapıldı. Terör örgütlerinden taşeron savaşçılar çıkartıldı.