Ayşe Ela ve Betül Yasemin

Kızlarım Ela ve Yasemin iki yaşına bastı. Şu satırları yazdığım 7 Temmuz günü benim için unutulmaz bir gündür. İki sene öncesi yani 2013'ün o sıcak yaz günü tüm detaylarıyla gözümün önünde şimdi. Cumartesiyi pazara bağlayan 7 Temmuz gece yarısı Nagehan'ın sancılanması ile aniden hastaneye koşmuştuk. Normal doğum zamanından 10 gün önceydi... 

Benim ailem Çeşme'deydi. Nagehan'ınkiler Bodrum'da. Herkes dönüş planını 17 Temmuz'a göre yapmıştı... 
Sadece kayınvalidem İstanbul'daydı. Nagehan doğuma girdiği sıra koskocaman bir salonda yalnız iki kişiydik... 

Hava zifiri karanlıktı. Salonun ışıkları da kapalıydı. 
Doğmakta olan yeni günün ilk ışıkları pervazlardan içeri hafifçe yansıyordu sadece. 
Her şey ansızın gelişmişti. Karımın isminin anlamı gibi apansız ve ansızın... 
Çok ama çok gergindim. Vücudumun her zerresi gerilmişti. 
"Nagehan'a ve bebeklere bir şey olur mu?" endişesi içimi her an kemiriyordu.