Ey ruh...

Ankara Katliamı ortak acımız.

Fakat bu acı, sanki bir tek kesime aitmiş gibi, tuhaf bir odaklanma oldu.
Halbuki solcu, sağcı, milliyetçi, cumhuriyetçi, ümmetçi, laik, laikçi, dinci, dinsiz... Kim varsa hepimizi
can evinden vurmadı mı bu katliam?
Bu alçak saldırı, bütün memleketi, bütün milleti ve demokrasiyi hedef almadı mı?
Öyleyse niye sadece tek kesim?
Öbür kesimler niye arkada kaldı?
Tıpkı Madımak gibi.

***

Arıza büyük.
Türkiye, beraberlik ruhunu kaybetmiştir.
İçerden veya dışardan gelecek bir tehlikeyi, birlikte göğüsleyemez bir haldeyiz. Hatta -Allah korusun -bir savaşa girersek, düşman tarafını tutacak tıynette
insanlar türedi.
Şimdi bile...PKK'lıdan çok, PKK'cı var.

***

Terörün tam da bayıldığı bir tablo.
Çünkü bu durumda...
-Bölmek kolay.
-Bölünmeyi derinleştirmek kolay.
-Nifak ve fitne sokmak, daha kolay.
-İnsanları, grupları, partileri, mezhepleri, hatta kulüpleri birbirine düşürmek en kolay.
Hele bir de medya bölünmüşken..
Oh, gel keyfim gel.
PKK'ya bile gerek yok.
Ne zahmet?