Yemen’de bedenleri kuruyan Ayla bebekler

Suriye iç savaşının, yaşanmaya başladığı günden beri kimi zaman dertli bir ‘’of’’ dedik, kimi zaman içten bir ‘’ah’’ çektik, kimi zaman da ağladık, yüreğimiz parçalandı… Burada konuya girerken içimizin sızladığını, yüreğimizin burkulduğunu belirterek ‘’İnsanlık bu mudur?’’ diye dile getirmek istediğim birkaç söz, bazılarımızın duygularının da tercümanı olacaktır.

Hani vardı ya Ayla Bebek… Bedeni sahile vurulduğunda aslında insanlık onuru sahile vurulmuştu. Ayla bebek dediğimiz zaman bir anda hepimizin gözleri önüne çocuklarımız gelir. Acaba, bu acıyı hissetmek adına hangimizin kızı, oğlu, yeğeni, kuzeni olabilirdi düşüncesi vicdanları sızlatmaya yetiyor mu? 

Ayla bebeği anlamak için, Suriye’yi anlamak için bir an düşünün. Bu öyle zor bir durumdur ki; aslında olayın yalnızca Suriye’den ibaret olmadığını bilmek gerek öncelikle. Suriye’den önce milyonlarca Ayla bebek, Irak’ta katledildi. Çok mu önemliydi? Evet, çok önemliydi(!) Hani çoğu zaman deriz ya; çok önemli bir millet, önemli bir ülkeyiz. Kendimizi bu kadar büyütürken içimizdeki kin ve nefreti küçültmeyi halen öğrenemedik. Sunni olmak, Şii olmak, Alevi olmak, Kürt olmak, Türk olmak, Arap olmak… Bunların hepsi Allah’ın bir lütfu olarak güzellikler getirirken, güzellikleri göz ardı ederek etnik nefretle Ayla bebeklerin ölümlerinin çoğalmasına sebep olduğumuzu unutmayalım. 

Hep deriz ya; Kahrolsun ABD! Kahrolsun Emperyalizm! Kahrolsun Siyonizm! Lafta kalmayı ne de çok severmişiz yahu… Müslümanlar kendilerine gelmediği sürece birbirlerini sevmediği sürece birlikten de imandan da eksik kalacağız. ‘’İman etmedikçe cennete girmezsiniz, birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız’’ diyor Hz. Muhammed (sav).

Öyle ya birbirimizi sevmediğimiz sürece düşman her türlü görevini layığıyla yerine getirir. Her türlü fitneyi, nifakı Müslümanlar arasına sokar. Burada önemli olan Müslümanların ne yaptığıdır. İslam’ın çizgisinden sapmamak için Müslümanlar ne yaptı?