ABD'nin kanlı eli

        Bağımsızlığımıza kast ediliyor, yargı kurumlarımıza ve verdiği kararlara saygı duymak bir yana böyle bir kurum hiç yokmuş gibi davranılıyor. ABD uzun süredir operasyon yapmak için kullandığı kur silahını bu defa ülkemize operasyon yapmak için kullanıyor. Türk lirası dolar karşısında değer kaybediyor, Merkez Bankası bankacılık sistemine müdahale etmek zorunda kalıyor. İthal ettiğimiz her ne varsa dolardaki artışa paralel olarak zamlanarak karşımıza geliyor. Her gün kullandığımız kullanmak zorunda olduğumuz enerjiden elektroniğe hatta mecbur olduğumuz ekmeğe kadar ithal ettiğimiz her ürün katlanarak zamlanıyor. İçinde bulunduğumuz bu durum aslında bildiğimiz muhasara hali. Hep tarihten okuduğumuz kuşatılmışlık durumu ayan beyan. Fakat bu defa sınırları belli, etrafı surlarla çevrili bir kalenin kuşatılması gibi değil. Bütün bir milletin, bütün bir ülkenin muhasara edilmesi teşebbüsü.

        Arkasındaki kapitalist küresel güçlerin menfaat aygıtından başka bir formu olmayan ABD'nin ahlak ve insanlık dışı icraatları yeni değil. Bir devlet olarak ortaya çıktığı günlerden bu yana zulüm ve sömürü ayrılmaz bir parçası olagelmiş bu devletin. "Linç" sözcüğünü literatüre kazandıran ABD'li büyük toprak ve köle sahibi Albay Charles Lynch'in popüler hale getirdiği katliam türü Güney eyaletlerinde Ku Klux Klan eliyle adeta yasal hale gelmiş hatta 1915 yılında bu örgütün üye sayısı bir milyona ulaşmıştı. Üstelik Başkan Warren Harding'e Beyaz Sarayda üyelik bile takdim edilmişti. Düşünün 1915 yılına kadar hiç bir beyaz yaptığı linçler nedeniyle mahkum edilmemiştir. Kongreye getirilen linci federal bir suç sayan, mahkumu linç için gelenlere teslim eden polisin cezalandırılmasını öngören yasa teklifleri oy çokluğuyla redediliyordu. İşte ABD yargısının sicili...  Peki linçlerin bir karnaval havasında adeta seyirlik eğlence biçiminde gerçekleşmesine ne demeli? Onbinlerce kişinin katıldığı bu karnavallarda bazen kurbanlar canlı canlı yakılmadan önce el veya ayak parmakları kesilerek hediyelik eşya olarak satılıyordu.

        Sahip oldukları demiryolu raylarını günlük ücretleri bir dolar olan Çinli ve İrlandalılara yaptırırken binlercesinin aşırı sıcak ve soğuktan ya da Kızılderili saldırılarından ölmelerine aldırmadı bile. Dünyanın tüm halklarına uyguladıkları zulüm ve sömürü politikalarını uygarlık idealleri elbisesi ile kamufle etmeye çalıştılar. Mesela Filipinleri işgal ettiğinde Filipinlilerin Amerikan egemenliği altında daha önce rüyalarında bile göremedikleri faydalara kavuşacaklarını ve eğer bu durumdan sevinç duymazlarsa bunun Filipinlilerin yetersizlikleri olduğunu beyan edecek kadar haddi aşmışlardı.