Bahçeli’nin kulağına eğilerek ‘Erdoğan bana büyü yaptı’ dedi

Kemal Bey'in “Kafasını Arayan Adam” olarak macerası, duvardaki yeri değiştirilen boy aynasında kafasını göremeyince başlamıştı.
Kaldığımız yerden maceraya devam ediyoruz.
Geçen hafta yazımızı nihayete erdirirken, yani, “2. Bölümün” finalinde, Bahçeli'nin Kemal Bey'i omuzları üzerinde bir kafa taşıdığına nasıl ikna ettiğini anlatacağımızı vaat etmiştik.
Hazırsanız, kemerlerinizi bağlayın, uçuşa geçiyoruz…
Kemal Bey her zamanki misafirperverliğiyle kendisini kapıda karşılayan Bahçeli'nin gösterdiği koltuğa oturdu.
Tedirgindi.
Acaba kafasının yokluğunu Bahçeli fark etmiş miydi? Cesaretini toplayarak yekten sordu: “Bende bir değişiklik görüyor musunuz?”
Bahçeli bir değişiklik ararcasına gözlerini dikkatle üzerinde gezdirince kalbi yerinden fırlayacak gibi oldu. Keşke sormasaydım, diye içinden geçirdi. Az kalsın, sorumu geri alabilir miyim, diyecekti.
Vazgeçti.
Konuyu değiştirmek düşüncesiyle etrafa kaçamak bir bakış atarken Bahçeli sessizliği böldü: “Ne gibi bir değişiklik Kemal Bey?..”
Nerden aklına geldiyse, pat diye, “Şapka gibi…” deyince, Bahçeli, hayretle karşılık verdi, “Nasıl şapka gibi?”
Ne diyeceğini bilemedi, aklına ilk geleni söyledi: “Melon şapka gibi…”
“Kemal Bey! Siz daha önce melon şapka mı takıyordunuz?”
“Hayır, hiç takmadım. Neden sordunuz ki?”
“Melon şapka dediniz ya onun için…”
“Ama takıyorum demedim ki ben!”
“Yahu siz biraz önce, bende bir değişiklik görüyor musunuz, diye sordunuz; ben de ne gibi, dedim. Siz de bunun üzerine, şapka gibi, deyince…”
Bahçeli'nin sözünü keserek, “Şapka takmak için de her şeyden önce bir kafa lazım ama!” dedi.