Bu köşe yazarlarına çok heves ediyorum

Önem atfettiğim kimi mevzuları maslahat gereği “ertelemek” zorunda kaldığım zamanlarda elim kaleme (klavyeye tabii) gitmiyor.
Lakin…
Yazı ertelense de hayat ertelenmiyor. Malumunuz, işimiz yazmak; “evlad ü ıyal” var.
Böylesi durumlarda bazı yazarlara heves ediyorum. Özellikle de Sözcü gazetesinin malum köşe yazarlarına.
Bundan birkaç yıl önce Yılmaz Özdil, “İstediğin kadar tazyikli su sık.. / Korkma sönmez.” diye bir yazı yazmıştı.
Hepi topu bundan ibaretti.
Hayır, yazının başlığı veya serlevhası değil, bütünü bu kadardı, yani, üç beş kelime.
Sözcü gazetesinin bir diğer yazarı Bekir Coşkun bu konuda geçen hafta öyle bir rekor kırdı ki hiçbir faninin erişmesi mümkün değil.
Mümkün olabilmesi için yazı yazacaksınız ama ortada yazı olmayacak. O derece.
Yazı mı?
“Yok…”
Yanlış anladınız, yazı yok değil; yazı, “yok…” kelimesinden ibaret.
Belki anlamakta zorluk çekenler olabilir, bu da gayet normaldir. Bir de şöyle anlatmayı deneyeyim: Bekir Coşkun'un “Atatürk'ten vazgeçme ihtimalimiz var mı?” (18 Nisan 2017, Sözcü) başlıklı söz konusu yazısında baştan sona sadece bir adet “Yok…” kelimesi var; başka da hiçbir şey yok.
Ben de bazen işte böyle tek kelimelik yazmak istiyorum.
Mesela, “Erdoğan öldürülmeli” diyen Fransa'nın Uluslararası İlişkiler Enstitüsü'nde çalışan ünlü politika uzmanlarından Philippe Moreau Defarges için tek kelimelik bir yazı yazmak istiyorum: “Alçak!”
Canlı yayında suikast çağrısı yapan bu alçak profesörden çok kısa süre önce de eski Pentagon görevlisi Neo-Con görevlisi Michael Rubin, Newsweek'teki yazısında, “Erdoğan Avrupalı liderleri öldürmek için suikastçiler mi gönderecek?” demişti.