Kaybetmek istemiyorsak...

Sürüklendiğinizi sonradan fark etseniz de durum değişmez. İş işten çoktan geçmiştir, artık engel olamazsınız.
Birey planında da toplumsal planda da bu böyledir. Hatta, devletler planında da!
Bakınız, İran 79'da Humeyni'nin öncülüğünde devrim yaptığında Saddam'ın Irak'ı vekalet savaşına başladı.
Batılı emperyalistlerin dayattığı bu savaşta Suudi Arabistan gibi "petrol kuyusu devletleri" de sponsorluk görevini üstlenmişlerdi.
Tam 8 yıl boyunca İran ve Irak tüm zenginliklerini berhava edercesine savaştılar.
Çok geçmeden her iki ülke de on binlerce kayıp verdikleri bu savaşa sürüklendiklerini fark ettiler ama durduramadılar.
Petrolden elde ettikleri geliri silah tüccarlarının kasalarına yatırdılar.
Her iki ülke harap oluncaya değin savaşırken İsrail zevkten dört köşe vaziyette ellerini ovuşturuyordu.
İran Irak savaşını dayatanların akıl hocalarından Kissinger "kimin kazanmasını istiyorsunuz" sorusuna, "ikisinin de kaybetmesini" cevabını vermişti.
Her iki ülkenin aktörleri mahut cevabı da bildikleri halde savaşa devam ettiler.
Her sürüklenişin sonu zillettir.
Toplumsal yarılmalar veya kopuşlar da böyledir. İlkin fark edemezsiniz.