Eğleniyor muyuz?

Çin’deki eğitim hayatını anlatan kısa bir belgesel seyrettim ve çok etkilendim. Çocukların disiplini ve ciddiyeti inanılmaz. El kadar çocuklar sabahları okula yürüyerek gidiyorlar. Okulda temizlik yapıp, çöp topluyorlar. Derslerde büyük bir ciddiyetle oturuyorlar. Bizde hayatı dalgaya alan o ılıman iklimden eser yok.

Bu bilinci nasıl kazanmışlar bilmiyorum. Yorulmadan, zorlanmadan, terlemeden başarının mümkün olmayacağını birileri iyi anlatmış bu çocuklara. Eğitimin ciddi bir iş olduğuna ve şaka kaldırmayacağına ikna olmuş gibiler.

Bizdeyse “Eğlence yoksa biz de yokuz” kıvamında bir eğitim hayatı var maalesef. Veliler okul müdürüne “Çocuk derste sıkılıyor” diye şikâyet dilekçesi yazıyor. Okul müdürü de veliye “Sıkılacak tabii kardeşim, burası eğlence yeri değil” demek yerine, öğretmeni odasına çağırıp edutainment semineri veriyor.

Gamification falan iyi de birçok öğrenci mezun olunca oyun dışı kalıyor. Gençler eğlenerek geçen yılların bedelini öderken, taksit taksit tükeniyorlar.

Eğitim sektöründe olanlar şu cümleyi mutlaka en az bir kez...