Üç aşağı beş yukarı...

İşten çıkıp navigasyonu açıyorum. Eve varışım 1 saat 23 dakika gözüküyor. Canım sıkılıyor ama yapacak bir şey yok. Yola koyuluyorum. 12. dakikada navigasyon ekranında bir mesaj...

İşten çıkıp navigasyonu açıyorum. Eve varışım 1 saat 23 dakika gözüküyor. Canım sıkılıyor ama yapacak bir şey yok. Yola koyuluyorum. 12. dakikada navigasyon ekranında bir mesaj beliriyor. “Yeni bir rota var. 5 dakika kazanabilirsiniz.” Hemen kabul et butonuna basıyorum ve kazandığım dakikaların sevinciyle yola devam ediyorum.

Bir takım elbise alıyorum. Kasiyer kullandığım kredi kartına taksit yapamayacağını söylüyor. Canım sıkılıyor ama yapacak bir şey yok. Kartı uzatıyorum. Şifreyi girince telefonuma bir mesaj düşüyor. “Ödemenizi 5 taksite bölmek için bilmem ne yazıp bilmem nereye gönderin.” Hemen mesajı gönderiyorum ve geçim sıkıntısını vadelendirmiş olmanın rahatlığıyla alışverişe devam ediyorum.

İnternetten kitap alıyorum. Ödemeyi tamamlayınca, ekranda “Tebrikler, bir sonraki alışverişiniz için 5 TL hediye çeki kazandınız” yazısı çıkıyor. Ama 5 TL’yi kullanabilmek için en az 100 TL’lik alışveriş daha yapmam gerektiği için sanal raflarda gezmeye devam ediyorum.

Yaz tatili için erken rezervasyon fırsatlarını kaçırmayayım diye tatil sitelerinde dolaşıyorum. Antalya’da bir otel, “5 gün sizden, 5 gün bizden” diye bir kampanya başlatmış. Hoşuma gidiyor. Beş günlük parayı yatırıyorum, beş gün bedavaya geliyor. Daha yaz gelmeden tatil işini ucuza halletmiş olmanın gururuyla çalışmaya devam ediyorum.

İnternette gezinirken borsa sayfasını açıyorum. Geçen ay aldığım hisse %5 artmış. Kaç lira kazandığımı hesaplayıp sevinçle sörfe devam ediyorum.

Hayatım, sevinçlerim, üzüntülerim… Hepsi rakamlara bağlanmış. Çevremdeki insanlara bakıyorum. Onlar da üç aşağı beş yukarı benzer hayatlar yaşıyorlar.

YAZININ DEVAMI