Dörtlü ittifak ve demokrasi kültürü

İTTİFAKIN en kuvvetli paydaşı, kimliğini laikliği sahiplenen sosyal demokrat bir duruş üzerinden tanımlıyor. (CHP)

Diğeri, Türk milliyetçiliği ile özdeşleşmiş MHP’den kopan muhaliflerin başını çektiği, ancak kapıları merkez sağ kadrolara da açık bir sentezi oluşturuyor. Bu arada, AK Parti içindeki hoşnutsuz kesimlere ve hatta CHP içindeki ulusalcı damara da göz kırpıyorlar. (İYİ Parti)

Üçüncü ortak, Prof. Necmettin Erbakan’ın kurduğu, kuvvetli mütedeyyin çizgisiyle temayüz etmiş ‘Milli Görüş’ hareketinin bugünkü mirasçısı durumundaki bir parti. (Saadet Partisi)

En küçük ortak ise DYP ve ANAP’ın kendilerini feshederek oluşturdukları, niceliksel açıdan olmasa da, 1946 ruhunu simgeleyen Demokrat Parti’nin isim hakkını taşıması yönüyle sembolizminden güç alan bir parti. (DP)

Çok farklı soyağaçlarından gelen, birbirlerine uzak ideolojik çizgileri temsil eden bu dört partinin ortak bir demokrasi platformunda bir araya gelerek geniş bir seçim ittifakı kurabilmiş olması, Türkiye’deki demokrasi serüveni açısından yeni, özgün bir tecrübeyi gösteriyor.

*

Aslında geçmişte siyasi partiler arasında uygulanmış muhtelif seçim ittifakı örnekleri yok değil. Örneğin, 1991 seçiminde SHP’nin DEP’i, keza Refah Partisi’nin de Alparslan Türkeş’in Milliyetçi Çalışma Partisi’ni kendi listelerinden parlamentoya sokmaları barajı aşma amaçlı işbirliği modelleriydi. Bunun gibi 1995 seçiminde ANAP’ın BBP’yi TBMM’ye taşıması örneği de hatırlatılabilir.