Çocuklarımızı kandırmaya devam mı?
Son günlerde “12 Haziran Dünya Çocuk İşçiliği İle Mücadele Günü” vesilesi ile pek çok araştırma ve rapor yayınlanmakta. Bu raporları okurken insanın içinin ezilmemesi mümkün değil...
Dünyada çalışan çocuk sayısı 2000 yılına göre 1/3 oranında azalarak 246 milyondan 168 milyona inmiş ve bu çocukların yarısından fazlası tehlikeli işlerde çalışıyormuş.
Ülkemizde de TÜİK verilerine göre 15-19 yaş arası çalışan sayısı 2014 yılında 1.741 bin civarında iken bu rakam 2018 yılı itibariyle 1.803 bini bulmuş. Erkek çocukların işe katılım oranları 37.8’den 39.6’ya, kızların 17.1’den 17.9’a yükselmiş. Tabii ki bir de kayıt dışı çalışan çocuklar var…
Kimsenin kafasını rakamlarla şişirmek gibi bir derdim yok; mesele zaten fazlasıyla yakıcı ancak ben konunun başka bir boyutunu ele almak istiyorum.
Türkiye’nin siyasi yelpazesinin sağdan sola ortak paydası –çoğu kez- içi boş bir Batı düşmanlığının ikide bir ortaya çıkmasıdır. İlginçtir Batı’yı bu denli eleştirmemize rağmen yine sorunlarımızı Batı’nın değer kalıpları ile ele almak gibi bir hastalığımız var.
